Hýrnar gull í hreinviðri

Skagfirðingur einn, hagmæltur í betra lagi, sagðist alltaf geta ort hringhendur um það sem hann sæi og heyrði á því augnabliki. Til sönnunar þessu sagði hann eftirfarandi: Ég var staddur úti á hlaði. Þetta var að vorlagi og í glampandi sólskini. Mér verður litið á hringinn minn og segi:
Hýrnar gull í hreinviðri.
Í sömu andrá verður mér litið á fjóshauginn og sé að á hann er komin hörð skán og bæti því við:
Harðnar drulla í sólskini.
Þá berst mér til eyrna strokkhljóð innan úr bænum og þar með botninn:
Starfar bulla í strokkloki.
Stelpur sulla í mjólkinni.