Herra minn góður Hólum frá

Það er gamall siður og alkunnur, að vörður úr grjóti voru hlaðnar á vegum, einkum fjallvegum. Munu þessar vörður stundum hafa verið vegvísar fyrir ferðamenn, en oft til gamans. Settu gamansamir menn og skáldmæltir vísur í vörður þessar og voru vörðurnar þá kallaðar beinakerlingar. Voru vísurnar oftast þeim ætlaðar, er næstir fóru um veginn á eftir. Vanalega voru vísurnar kveðnar í orðastað kerlingar. Býður hún vegfarendum blíðu sína eða segir frá ástamakki sínu við þá. Beinakerlingavísur þær sem hér eru skráðar munu kveðnar til Hólabiskups. Umsögn útgefanda, Björns Sveinssonar, í Eg skal kveða

Báðar vísurnar prentaðar í Blöndu II bls. 413 og síðari vísan í sama riti I 250 í ofurlítið annarri gerð. Sjá þar. Neðanmálsgrein í Eg skal kveða