Meðan hjálpræðis hjálm og spjót
Bls.V. bls. 359
Tildrög
Kelling ein sem mikinn trúnað hafði á draugum og djöflagangi var vön í rökkrunum að draga sig út með kollu sína og hella úr henni, söng jafnan stefin fyrir munni sér þá er hún hökti fram göngin.
Meðan hjálpræðis hjálm og spjót
í höndum mínum ég ber
óhræddur geng ég illum mót
öndum og myrkra her.