Leiðist mér að lifa hér

Bókarhöfundur segir frá unglingum sem þurftu að gæta fjár föður síns langt frammi á fjalli, fjarri öllum mannabyggðum, allt haustið og langt fram á vetur. Þar hafði hann beitarhús og kofa handa þeim að hafast við í; en ekki var húsavistin betri en svo að þau hálfkól á höndum og fótum.  
Og hún sá þau fyrir sér, sitjandi í kofa sínum á kveldin og raulandi þessa ömurlegu vísu.
Ekki var tekið tillit til hvað amma höfundar kvaldist af hræðslu um börnin sín, ung og óhörðnuð í vondum veðrum. Þegar hún bar upp kveinstafi sína fyrir bóndanum, svaraði hann kuldalega: Heldurðu þá að hann gamla Guð sé farið að syfja.

Á Vísnavef Skagfirðinga er vísa sem hefst á sömu hendingu:
Leiðist mér að lifa hér
lítils er það virði,
þegar lífið orðið er
aðeins þyngsla byrði.