Eitt sinn var Kjartan við brúarvinnu í Hornafirði. Þurfti hann að komast yfir á eina, óbrúaða. Bauðst einn vinnufélagi hans til að bera hann yfir ána. En svo illa fór, að hann datt með Kjartan í ána.
Ég húkti um stund á hrygglengjunni þinni en hefði betur skriðið því aumari skepnu á ævi minni aldrei hef ég riðið.
