Brúðkaupsljóð

Fyrir fáum árum
fylltist margur tárum
hryggðar hafs á bárum
helið því að deyddi
hirðir hjörð frá sneyddi
Séra Jón
frá sorgaróm
sjálfur Drottinn leiddi.

Sóknar sveitin stundi,
sorgar regnið dundi,
ekkjan um þœr mundir
angurs stríðið háði
hrelld á hyggju láði
Maka sinn
þá moldausinn
mœlast þreyja náði.

Búinn brúðkaupsdagur
bíður oss nú fagur,
á báðar hendur hagur
herrann sína grœtir
bölið síðan bætir.
Hann nemur frá
oss dauða og þrá
að nauðsyn vorri gætir.

Séra Þórður þreyði,
þegar Jórunn deyði,
Margrét líka á leiði
látinn prófast syrgði
bœði sorgin byrgði.
Von þó neyt
á herrans heit
helga trúna dirfði.

Elsku brúðhjón blíðu,
er böli mættu stríðu,
Guðs i faðmi fríðum
fagnið því hans vegir
órannsakanlegir
ykkur nú
í ást og trú
til elsku saman hneigir.