Æskustöðvarnar

Ef á borðið öll mín spil
ætti ég fram að draga
held ég yrðu skrítin skil
á skuldum fyrri daga.

Leitt að ala aldur hér
una skal þó glaður.
Svartárdalur alltaf er
andans dvalarstaður.

Minning varnað mér ei skal
margt þó harðna kunni.
Lýsti þarna í ljúfum sal
ljós yfir barnæskunni.

Hryggð ég gat og fögnuð' fyllst
fundið, glatað, brotið
áfram ratað, einnig villst
elskað, hatað, notið.