Vaka | Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Um safnið
Ljóð
Lausavísur
Höfundar
Þýðendur
Heimildir

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt  (1281)
Afmæliskvæði  (11)
Ástarljóð  (10)
Baráttukvæði  (3)
barnagælur  (1)
Biblíuljóð  (3)
Brúðkaupsljóð  (1)
Bænir og vers  (1)
Daglegt amstur  (8)
Eftirmæli  (13)
Ferðavísur  (3)
Ferðavísur, Minningar- og erfiljóð  (1)
Formannavísur  (1)
Fræðsluljóð  (1)
Gamankvæði  (18)
Grettir og Illugi  (1)
Háðkvæði  (8)
Hátíðaljóð  (2)
Heilræði  (1)
Hestavísur  (2)
Hindisvík  (2)
Holtavörðuheiði  (3)
Húnaþing  (8)
Húnvetningar  (7)
Hyllingarkvæði  (4)
Jóðmæli  (1)
Jólaljóð  (3)
Kappakvæði  (1)
Lífsspeki  (2)
Ljóðabréf  (6)
Minningar- og erfiljóð  (31)
Náttúruljóð  (48)
Oddi  (1)
Rímur  (1)
Sagnakvæði  (1)
Sálmar  (2)
Skáldsþankar  (44)
Strandir  (2)
Söguljóð  (11)
Söngvamál  (1)
Tíðavísur  (1)
Tregaljóð  (4)
Þululjóð  (1)
Ættjarðarkvæði  (15)
Ævikvæði  (2)

Vaka

Fyrsta ljóðlína:Eitt - í hljóðleik nætur - vakir skáld og leggur við hlustir.
Höfundur:Steingerður Guðmundsdóttir leikkona Rvk.
Heimild:Bláin úrvalsljóð.
bls.256
Viðm.ártal:≈ 0
Eitt - í hljóðleik nætur - vakir skáld og leggur við hlustir. Það veit að með náttfallinu berast því orðin brothættu, fágæt, litrík, léttust allra orða - en þyngst á vogarskál draumsins. Ef skáldið festir blund, fara þau hjá sér þessi orð og eru því glötuð. Þess vegna vakir það - eitt um óttu - og hlustar. Skáldið ann því að vera einfari í myrkviði orða. Vaka þá aðrir sofa.