SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (1281)
Afmæliskvæði (11)
Ástarljóð (10)
Baráttukvæði (3)
barnagælur (1)
Biblíuljóð (3)
Brúðkaupsljóð (1)
Bænir og vers (1)
Daglegt amstur (8)
Eftirmæli (13)
Ferðavísur (3)
Formannavísur (1)
Fræðsluljóð (1)
Gamankvæði (18)
Háðkvæði (8)
Hátíðaljóð (2)
Heilræði (1)
Hestavísur (2)
Hindisvík (2)
Holtavörðuheiði (3)
Húnaþing (8)
Húnvetningar (7)
Hyllingarkvæði (4)
Jóðmæli (1)
Jólaljóð (3)
Kappakvæði (1)
Lífsspeki (2)
Ljóðabréf (6)
Náttúruljóð (48)
Oddi (1)
Rímur (1)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (2)
Skáldsþankar (44)
Strandir (2)
Söguljóð (11)
Söngvamál (1)
Tíðavísur (1)
Tregaljóð (4)
Þululjóð (1)
Ættjarðarkvæði (15)
Ævikvæði (2)
Söngur völvunnarFyrsta ljóðlína:Er sólskinsfegurð vorsins lengst í vestrinu dó
Höfundur:Tómas Guðmundsson
Heimild:Ljóð dagsins. bls.243
Viðm.ártal:≈ 0
1. Er sólskinsfegurð vorsins lengst í vestrinu dóbarst völvunnar söngur yfir hlustandi skóg: Sjá, veröldin skín og hún skal verða þín ef skilarðu hjarta þíns ljóði til mín. 2. Um villibleika skóga, yfir skuggaleg fjöllum skínandi hrannir, yfir þjótandi mjöll óf drauma og þrár hver dagur, hvert ár mér, drengnum, sem hlustaði á völvunnar spár. 3. En burt frá hverjum sigri hef ég siglt mína brautþótt sólir og stjörnur hafi lagst mér í skaut. Ég festi enga ró við fjöll eða sjó uns finn ég þann söng, er í hjarta mér bjó. |