Draumur

Viltu koma stutta stund
stigu forna kanna
heim í bjartan helgilund
huldu minninganna?

Þar er allt sem áður var
ei þótt greini sögur
blómin okkur bíða þar
björt og hrein og fögur.

Sitja skulum hlið við hlið
hlusta svo í næði
á fuglasöng og sumarklið
sem við elskum bæði.

Þann að heyra unaðsóð
oft var fyrrum gaman.
Fagur söngur, lög og ljóð
leiddi okkur saman.

Hljótt í runnum hvíslað var
heitin brunnu á tungu.
Himins sunna hneig að mar
hörpur unnar sungu.

Blómin smá til himins heim
horfðu á dáinn bjarma
út í bláan, bjartan geim
breiddi þráin arma.

Himins boga á bláum dúk
blikaði ljósafjöldinn
hjúpuðu foldu mild og mjúk
mánans silkitjöldin.

Út í heiðin ljós og löng
lofts um víðan bláinn
lyftist okkar sál í söng
söm var beggja þráin.

Svo skal tveggja sálna þrá
söngs í hljóma beygja.
Víst er gott að þekkja þá
þó þeir verði að deyja.