Á götunni

Gömul kona, gráhærð og lotin í herðum,
gengur við kollótt prik,
röltir um götuna hægum, hikandi skrefum,
því henni er þungt um vik.

Og börnin á götunni hópast í kringum hana
hávær og ærslagjörn.
Þá nemur hún staðar og ávarpar hópinn í hljóði:
Guð hjálpi ykkur, veslings börn.

Svo höktir hún áfram og hallar sér fram á stafinn,
og hrasar um götustein.
Hún er að fara upp í kirkjugarð til að gráta
við gröf, sem hún þekkir ein.

Í hraðstígri umferð alls konar farartækja
um allar götur og torg
mættust í ösinni æskunnar háværa gleði
og ellinnar hljóða sorg.