Undir Vörðufelli

Hér var eg eitt sitt ung og glöð
og upp í fjallið kleif
Eg las mér blóm í laut og hlíð
á léttum fótum sveif.

Á þessum steini stóð eg fyrr
og starði út í geim
og eygði fögur undralönd
og ævintýraheim.

Nú kem eg grátin, göngumóð
í græna faðminn þinn.
Og hjá þér græt eg eflaust út
allan harminn minn.

Og verð svo aftur ung og glöð
um eina sólskinsstund
og leik mér frjáls í fjallablæ
með fjallaþrótt í mund.