Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (1280)
Afmæliskvæði (11)
Ástarljóð (10)
Baráttukvæði (3)
barnagælur (1)
Biblíuljóð (3)
Brúðkaupsljóð (1)
Bænir og vers (1)
Daglegt amstur (8)
Eftirmæli (13)
Ferðavísur (3)
Formannavísur (1)
Fræðsluljóð (1)
Gamankvæði (18)
Háðkvæði (8)
Hátíðaljóð (2)
Heilræði (1)
Hestavísur (2)
Hindisvík (2)
Holtavörðuheiði (3)
Húnaþing (8)
Húnvetningar (7)
Hyllingarkvæði (4)
Jóðmæli (1)
Jólaljóð (3)
Kappakvæði (1)
Lífsspeki (2)
Ljóðabréf (6)
Náttúruljóð (48)
Oddi (1)
Rímur (1)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (2)
Skáldsþankar (44)
Strandir (2)
Söguljóð (11)
Söngvamál (1)
Tíðavísur (1)
Tregaljóð (4)
Þululjóð (1)
Ættjarðarkvæði (15)
Ævikvæði (2)
JónsmessudraumurFyrsta ljóðlína:Þú ilmur jarðar enn ert gleðin mín
Höfundur:Halldóra B. Björnsson
Heimild:Þyrill vakir. bls.12
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Skáldsþankar
1. Þú ilmur jarðar enn ert gleðin mínárum saman mátti ég sakna þín. Nú sé ég aftur sveitar minnar blóm syngjandi fugla og börn á nýjum skóm. 2. Og rödd í hljóðri sál, er lengi svafá sumarmorgni lostin töfrastaf ómar á ný sem áður, löngu fyrr. Yndisleg hverful stund. Ó, vertu kyrr. 3. Er hinsta loks ég leita að samastaðog lífsins rödd er hljóðnuð, kýs ég það að mega að lokum leggja hin þreyttu bein í lambagrasató við heitan stein. 4. Um eilífð geymd og gleymd við rætur þérég gæti ei betri legstað kosið mér né aðra þrái upprisu að fá en ilms, er stígur grösum dalsins frá. |
