Vetrarnótt

Bárur brotna við naust
bylgjur við sandinn rísa
máninn skín gegnum ský
skrautlýsir bláa ísa.
Hylur snær heiðarbrún
hrímþoka tindinn vefur.
Máttug og mikilleit
myrk nóttin ótta gefur.

Er á ferð yfir ís
einmana þreyttur halur
í rökkrinu skugginn rís
á róli er dauðans valur.
Fákurinn fetar létt
flughála spegilgljána.
Knapinn í vanda kemst
krapastokkur byrgir flána.