Gömul æskudella

Ég uni mér best þegar engin er nærri
sem anda minn hrekur frá minningu kærri.
Þá dvel ég í huganum hjá þér
og hvarfla ekki augnablik frá þér.
Þá gleymi ég vængbrotnu vonunum mínum
þú víkur þeim burtu með augunum þínum,
þá verður allt bjartara og himininn hærri
og hamingjudraumarnir fegurri og stærri,
en draumarnir eiga víst aldrei að rætast
það okkur er bannað sem lífið á sætast,
að mætast.