Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Minni Vestur-ÍslendingaFyrsta ljóðlína:Við leggjum niður þref og þjark
Höfundur:Einar H. Kvaran
Heimild:Einar H. Kvaran: Ljóð. bls.79–81
Viðm.ártal:≈ 1875–1900
Tímasetning:1891
Skýringar
Ljóðið birtist fyrst í Lögbergi, 4. árgangi, 24. júní 1891.
1. Nú leggjum niður þref og þjark,er þreyttum áður vér, og munum, eitt er allra mark, þótt oft oss trufli marklaust hark: að verða menn með mönnum hér þars mæld oss leiðin er.
2. Og er vér leiðum oss í hugvor ævi hulin rök, þá óskum, því sem eykur dug og ást og vit og kempu-hug, því gefi megin menning spök og mannlífs glímutök.
3. Hvern faðmi gæfan góðan mann,er geymir feðra-mál sem dýran, fagran fjársjóð þann er fær hann aldrei borgaðan, og ávallt ber í blíðri sál hið besta’, er á það mál.
4. Og heiðri krýnist sérhver sáer sæmd vill þessa lands, og frelsi þess og frama-þrá, og framkvæmd skrifar hjartað á og stefnir beint gegn fjanda-fans á ferli’ ins vaska manns.
5. Já, heiðri krýnist sérhver sáí sveitum þessa lands er horfir aldrei hnipinn á né hálfu verki laumast frá, í sigurkufli kærleikans heyr kappleik sannleikans.
6. Og leggi gæfan hönd um hálsá hverjum Íslending er slyngur njóta sín vill sjálfs, í sannleik verða’ og anda frjáls, og helgust geyma heimsins þing í hjarta’ og sannfæring.
7. Já, blessi drottins styrkur stórí striti, sorg og glaum hvern dánumann of dröfn er fór, hvern dreng, sem hér vill verða stór, hvern svanna’, er ástar dreymir draum, hvern dropa’ í lífsins straum. |
