Deprecated: pg_query(): Automatic fetching of PostgreSQL connection is deprecated in /var/www/bragi/ljod.php on line 28
Milli vonar og ótta | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Milli vonar og ótta

Fyrsta ljóðlína:Ég kvíðandi stari - og klukkan er eitt
bls.39
Bragarháttur:Fimm línur (þríliður) fer- og þríkvætt aBaaB
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1910
1.
Ég kvíðandi stari – og klukkan er eitt –
í koldimmu þögullar nætur,
ég get ekki sofið og sál mín er þreytt,
ég sárbændi guð minn, það dugði’ ekki neitt,
hann örvænting einráða lætur.
2.
Mig hryllir við tönnum hins gapanda gins
á gráðugu vonbrotaljóni;
sú tálvon, sem flæktist með kyni til kyns,
í kjarkleysi rak mig frá þessu til hins
og hlær svo að helsærðu flóni.
3.
Ó, reyndu nú, sál min, að vinna þér værð
og vakandi láttu þig dreyma
um „hana“, þá veit ég þú friðsælu færð
og fögnuði verður og lífskrafti nærð,
því þar áttu – þar áttu heima.
4.
Ég augunum loka – í leiðslu ég hníg
og leita aö ástinni minni,
á hugsjónavængjum til hennar ég flýg,
við hurðina stöðvast, að gættinni síg
og hlusta – já, hún er þar inni!
5.
Eg höndina titrandi’ á hurðina legg
og hljóðlega gættina víkka,
og hraðara bærist i brjósti mér negg,
þar brenna mér logar um svignandi vegg
og margteygðir strengir þar stríkka.
6.
Ég horfi’ á þig, elskaði engillinn minn,
ég öfunda koddann; þú sefur,
svo læðist ég til þín i anda inn
og ástþyrstur snerti ég munninn þinn.
þig sál mín að sjálfri sér vefur.
5.
En augað er lokað; mig langar svo heitt
það lifandi hyldjúp að kanna
og vita, hvort ekkert, hvort ekkert er breytt,
hvort undirdjúpsstraumarnir skeikuðu’ ei neitt
við rokhviður rægjandi manna.
6.
Hví hugsa ég þannig! – Ó, þetta er synd!
Ég þarf ekki’ um staðfestu’ að efast;
hún á ekki breyting, sú alfagra mynd;
ég iðrandi fastar að hjarta mér bind
mitt allt – víð það sorgirnar sefast.
7.
Svo hvíli ég alsæll um augnabliks tíð
og andsjón á myndina stari;
mér finst hún svo heilög, svo himinfríð;
ætlar hamingjan mér þessa guðlegu smíð?
Hvað sál mín er þyrst eftir svari!