Minni gleðinnar

Kom heil í sal vorn saklaus gleðin kæra
og sorgar myrkva léttu’ af hverri brá,
kom heil til okkar fjör og líf að færa
og fagrar söngva nótur leik þú á.
Vorn anda þreytir önn og hversdags mæða,
ef aldrei dregur ský frá þinni sól,
en bros þín létta honum flug til hæða,
þótt hverfult renni blindrar gæfu hjól.

Þaö dylst oss ei, þinn vandfarinn er vegur,
ef vera skaltu saklaus frjáls og hrein,
þú skærust ert, er skýin frá þér dregur,
og sjaldan máske hollt þú ríkir ein,
en fyrir því vér fulla reynslu höfum,
að fjarlægð þín er dauða mark oss hjá,
því þú ert ein af guðs vors ástar gjöfum
og guði sjálfum upphaf þitt er frá.

Kom heil á fund vorn himins gjöfin dýra,
þú hjá oss prúð í öndveginu sért.
Á gest hvern set þú svipinn frelsis hýra,
er sýnir hvaðan fyrst þú runnin ert.
Þú fagra ljós í félagslífi manna,
æ, fylg þú oss á dimmri rauna braut.
Oss gefi drottinn gleði hreina, sanna,
svo glaðir sigrum vora hinstu þraut.