Stóð eg við Öxará

Höfundur ritar í Kvæðakver bls. 171:

Sú er saga þessa kvæðis: Dagana fyrir lýðveldishátíðina 1944 fór ég að flakka og gekk með poka á baki um sveitir og óbygðir hér nærlendis, kom yfir Esjuna á Þingvöll. Yfir nokkurn hluta Mosfellsheiðar fékk ég far í vegavinnubíl lýðveldisdaginn. Vatnsveður var mikið og ég varð gagndrepa. Ég kom niður í gjána rétt um það bil sem kirkjuklukkunum var hríngt á Þingvöllum til merkis um að Ísland væi lýðveldi. Þá vék sér að mér ókunnur maður þar í mannþyrpinginunni og hvíslaði:
   „Það er farið að hríngja Íslandsklukkunni aftur.“
   Mér datt í hug þessi hending: mín klukka, klukkan þín, og varð síðan kvæðið til utanum hana.