Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Ásdís á BjargiFyrsta ljóðlína:Ásdís var í íðju og draumum
Höfundur:Jakob Thorarensen*
bls.105
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1919
Skýringar
Prentað í Skírni 1919.
1. Ásdís var í iðju’ og draumumein um hitu þá að elska og stuðla’ að Grettis gengi og gæfu hans að þrá. En vonir bæði og bænir hennar barning vildu fá.
2. Snemma kenndi mikla manninnmóðuraugað glöggt, sá í barnsins vögguvoðum viðbragð hetjusnöggt, það var yndi’, – en annars vegar örlögmyrkrið dökkt.
3. Kvíðinn óx, og þrautir þyngdust,þegar hann komst á legg. Stríðnin, hvefsnin, bernskubrekin brýndu lýðsins egg. – Ein hún kveið og ein hún skildi allt það skapahregg.
4. Djánafár úr föðurgarðifór hinn sterki sveinn. Heillaósk né afturkomu orðaði þar ei neinn. Með honum gekk á mikla veginn móðurhuginn einn.
5. Mót þó blási kaldar kyljurkærleik minn þú átt. En leys mig, son, frá loga-kvíða um lífs þíns norðanátt. Láttu’ ei hug minn harmi lostinn heilsa hverri nátt.
6. Undan skikkju brá hún brandi. –Berðu ’ann lengi og vel; hans mun þurfa, en vænni vopna verðan þig eg tel. Still nú, frændi, storma þína og stöðvaðu’ hin myrku él. – –
7. En ísalög frá lífi Grettislögðust yfir Bjarg. Með hverju ári’ og öllum fregnum. óx það harmafarg. Ásdís fann hvað undur litlu ástin hennar barg.
8. Vit og snilld og kappans kraftarkomu’ í sama stað – þegar Grettis heiðahreysum haustin lögðust að, fáir lýstu gleðiglampar, Glámur sá um það.
9. Nístingsfrost og norðanbyljirnauðuðu’ um hvert hans flet. Öfund, svik og illvild manna aldrei viku’ um fet. — Ein á Bjargi allar nætur Áadís bað og grét.
10. Bar sú ást — og einvörðunguútlaganum frið, og í vörn mót húmsins herjum honum veitti lið. Sá var eini Grettis geisli, er Glámur réð ei við.
12. Þyngst varð fórnin, er hún ÁsdísIlluga af höndum lét, svo að Grettis miklu myrkur mættu þoka’ um set. Aldrei hún í augsýn manna áður né síðar grét.
12. Þó að bili heimsins hylliog heykist vinur hver, móðurástin býr á bjargi og breytir aldrei sér. Asdis enn í völdum víða vor á meðal er. |
