Guðmundur góði við Gvendarbrunn

Guðmundur hinn góði hefir forðum
göngu sinni mæðufullu á
komið hér og talað trúarorðum
tæru vatni grátfenginn að ná. –
Er nú sem ég sjái hjá mér standa
svip með hreinum alvarlegan mann,
og ég heyri barns með blíðum anda
bænarandvarp þetta flytja hann:

„Lof sé þér sem lést mig svölun finna,
lúðu brjósti vel í þörf kom sú;
mikilleiki miskunnsemda þinna
mig við auman best sér lýsir nú:
Þyrsti mig um þurra eyðijörðu,
þreytu bæði’og hugarmóði af;
hola smá í bruna-bergi hörðu
brunnur varð og svaladrykk mér gaf.“

„Enn það sannast eins og fyrri löngum:
allavega hjálpa kanntu mér.
Ó, ég skal í eymdakjörum ströngum
aldrei bugast, heldur treysta þér,
þú, sem kunnir þorsta minn að stilla
þessu hrauni vatnalausu á,
þú kannt allar þarfir mínar fylla,
þótt ég kunni engin meðul sjá.“

„Ei þú, Jesú! auma frá þér rekur,
ekki heldur vesalinginn mig;
hvern sem að sér aumingjana tekur
elskar þú, og líkist sá við þig.
Fáráð engan frá mér skal ég styggja,
fátækir, sem til mín kunna’ að ná,
skulu mat af mínu borði þiggja
meðan nokkur biti finnst þar á.“

„Skorti mig þá skortir þig þó eigi;
skorti hverjum þú kannt bæta úr;
fátækir þó fylgi mér á vegi,
fyrr en varir hittum nægtabúr.
Þá skal enginn munum mín og hinna,
mér til fylgdar sent er hefir þú;
mun að gera milli bræðra þinna
móti stríðir kenning þinni’ og trú.“

„Heimsins dómum hót skal ekki sinna,
hann er síngjarn, dæmir því ei rétt;
þegar aðeins nýt ég náðar þinnar
nóg er mér, ég ber hans aðkast létt.
Þar sem öld, sú þér ei treysta vogar,
þykist leidd af eigin forsjá best,
síns ei nýtur – óttans eldur logar,
allslaus ég ei hef á neinu brest.“

„Jesú móðir! ég það vel kann skynja,
jafnan þú að biður fyrir mér,
barnslegri þó bæn upp gjöri stynja,
bænarflutning vísan á hjá þér;
vil því líka vegna minna bræðra
voga að flytja auðmjúkt bænarmál;
metur þú, þótt eðli berir æðra,
allan góðan vilja’ í minni sál.“

„Heyri faðir, heyri son og andi,
heilög mær og dýrlinganna sjót:
Óska ég að hver einn hérkomandi
holla megi finna þorstabót.
Óska ég að brunnur lífsins blessi
brunn á hellu almanna við stig,
að hann styrki, endurlífgi’ og hressi
alla sem hér koma, líkt og mig.“