Til Iðunnar

Nú ertu, Iðunn, orðin reið
af þessu langa stímabraki,
að reyndi’ eg þig stolnu taka taki,
hefnd er því vís af handi þér;
en, heillin mín góða! gjör svo vel,
gettu þess eigi við hann Braga,
eg held hann ýfði á sér stél
ef honum bærist þessi saga.

Ef það er satt, sem Ingjalds son
oss hefir sagt um Braga gamla:
hann ætti að brjóta allt og bramla
meinlaust ef hans er mælt við kvon:
hvað mundi’ hann segja þá um það,
það sem eg hafi langan tíma
án þess að fá neitt afrekað
um þína blíðu náð að stíma.