Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
KvölddrykkjanFyrsta ljóðlína:Gelur nú gleði / við glasmunna
Höfundur:Jónas Hallgrímsson
Heimild:Jónas Hallgrímsson Ljóðmæli. bls.166–169
Viðm.ártal:≈ 0
Skýringar
Sjá nánar um ljóðið:
Ritverk Jónasar Hallgrímssonr. IV. bindi. Skýringar og skrár. Reykjavík 1989, bls. 103–104. Kvölddrykkjan 1. Gelur nú gleði við glasmunna, dunar fjöl und fæti gljáum, gengur roka með rokna blæstri níðings nösum frá. 2. Brettar eru brýr,bendir ofur mjög kátur kúluvambi. Rymur rámur háls af rembilæti. Það er kaupmanns kunn. 3. Strax er stafs vanter af stað færist, fara hendur í hlaði. Enni það, er áðan að ölbollum laut, er leirugt allt. 4. Mælir þá munnur,þótt mál þvæli: „Veit ég vínkaup verst í heimi. Gjalds er vant við gleði vora. Skal það bændum af baki fláð. 5. Endattu orð þínné ummæli. Það er gömul gróðaregla. Sú er og önnur, þótt örðug sé: Stelattu svo að stóru nemi. 6. Sefur samviska,svæfði eg hana svo hún aldrei um aldur vakni. Sá var ormur óduglegum vörusölum verst um gefinn.“ 7. Baulaði þá,brá upp grönum, þjór þverhöfði, er á þambi stóð, um fætur hins að foldu hrotinn: 8. „Orm þann, orm þann,óduglegum vörusölum verst um gefinn, samvisku seldi eg við silfri fyrr. Henni varð ekki varið betur.“ |
