Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Viðm.ártal:≈ 0
Andlig
vísa
Má syngja svo sem: Gæsku Guðs vér prísum. 1. Eg
gekk á einum tímaei þó langan veg hvar mig holdið auma og heimur villtu mjög. Þekktist eg þeirra lát. Andskotinn bjó oss pretti, Eva að oss rétti þá hún af epli át.
2. Í
Paradísar prýðiplöntuð eikin stóð. Af þeim eina viði eta bannar Guð, ilmandi epli bar. Óvinur flár réð fýsa fróða gjörir og vísa og skal ei skaða par.
3. Ofdirfð
ei var fundin,aumkun, bót né dvöl úr heiðri voru hrundin heims í þunga kvöl, undir regn, vind og frost. Hlutu hús að smíða, hafa starf og kvíða um klæði, börn og kost.
4. Ýmist
þoldu ofhitaeða yfrið kalt með sorgum og með sveita svo eyddist lífið allt og mæddist alla tíð. Guð vill eymd vora bæta og ávaxtar gæta við frosti, hagli, hríð.
5. Þá
önd vor átti að deyjaenginn sér kvittun fann. Fæddi oss frómust meyja frelsarann, Guð og mann, sem leysti oss af synd. Huggun sanna þar höfum, himneskan Guð því lofum, lét oss lifa þá stund.
6. Herrann
himin og jörðuog höfuðskepnurnar með öllu öðru gjörði oss til nytsemdar. Sendir oss sólarljós, frjóvgunardögg oss færir, fénað og landið nærir, með blessan mettar oss.
7. Alls
kyns fiskar upp gangaí vötnunum og sjó. Fuglar sætliga syngja, sitt lag hvör hefur þó, um loftið leika sér. Dýrin um skóga skríða. Skepnur þessar fríðar allar eigum vér.
8. Lof,
dýrð af huga hreinumhvörja stund syngjum vær eilífum Guði einum sem alla hjálp oss fær. Af því erum hans börn, hann vill oss víst án efa öllum fyrirgefa synd og veikleik vorn.
9. Hér
með hljótum að endahuggunarkvæði það. Biðjum Guðs son oss senda sína miskunn og náð. Höldum oss æ þar við að lofum vorn lausnara sem líf og sál vill næra og fékk oss öllum frið.
10. Vér
skulum halda honumhvörninn sem ganga kann svo í sælu og raunum, síst yfirgefum hann. Mest liggur makt þar á hver mann frá heimi snúi, héðan ávallt sig búi hjá Guði hvíld að fá. |
