A 215 - Sálmur um Guðs orð nú uppkomið

Sálmur um Guðs orð nú uppkomið
[Nótur]

Kært lof Guðs kristni alltíð
kveði og veri glað,
sem diktar skáldið Davíð
dýrð Guði í hæstum stað.
Því hans orð nú munu hljóða,
svo hátt um veraldarlönd,
sem Kristí dýrð oss kann bjóða
og kær er vor hjálparhönd.

Guð faðir af gæsku sinni
gaf oss einn kristinn mann,
sín orð að setja í minni,
svo og bívísar hann,
að vér sem köllunst kristnir
kynstra mjög förum villt,
vorum til Guðs mjög visnir
vor kenning var illa spillt.

Rétt braut til ríkis himna
er raunar Guðs orð óspillt,
hann sjálfur oss vill kenna,
sú leið hún fer ei villt.
Vér höfum það illa vaktað,
vort traust settum þar ei til,
því hefur Guð oss ei aktað
á myrkrum héldum vér skil.

Allt það vér áttum að gjöra
var öngvum nýtiligt,
því fjandinn vildi oss færa
fast mót Guðs orðum ríkt.
Með fals jarteiknum og draumum
dró hann sitt net fyrir oss,
Guðs orði vill hann vér gleymum
og gefunst í syndafoss.

Nú lætur hann nóg upp skrifa
ný boð Guðs orði á mót
og með eitri út drífa
alla Guðs orða rót,
að þeir treysti á annað
en Jesú pínu og deyð,
berliga Guð það bannar
og boðar þeim helvítis neyð.

Þá máttu svo merkja og skilja
sem mestar villur þá,
þeir hafa hvör sinn vilja
og halda fast þar upp á.
Falskar fundningar manna,
þeir festa í sinn lærdóm,
blessað Guðs orð þeir banna,
það beiskist í þeirra góm.

Þeir halda fram vana manna
og margra foreldra svo ríkt,
meir en Guðs orði sanna
og eilífs Guðs föður skrift,
sem ætíð og æ hefur verið,
ei nú þeir segja það nýtt.
Guðs orð þeir hafa afsvarið
og andskotans lærdómi hlýtt.

Þeir klæða stokka og steina,
stór helgar þeim halda í vil
og þann veg Guði að þéna,
þeir ætla sér himiríki til.
En fátækur fellur af hungri,
i frostum og stórri neyð,
þeir akta slíkt að öngvu
sem almáttugur Guð bauð.

Ærna hefur sá blindni
sem ei trúir Guði sín,
sem er þó eilíf sannindi
og uppgefur synd og pín,
öllum þeim orðum hans fylgja,
allt hefur það Kristur forþént,
á göfgum krossins gálga,
Guð hefur hann þar til sent.

Guð faðir sinn son oss sendi
sannliga að hjálpa oss.
Sitt sáttmál svo oss kenndi
sem er eitt fullkomið hnoss.
Hann kann það helst að læra,
er hvörjum er nytsamligt.
Þýðingar vér þurfum ei fleiri,
þitt hjálpræði er Kristur ríkt.

Því látum vér þessa fara,
sem þenkja á sjálfs síns makt,
vér viljum við Guðs orð vera,
vér trúum hvað Guð hefur sagt.
Öll sannindi í honum finnast,
öll náð og öll miskunn,
sá orð hans ei vill kennast,
hrapar í helvítis grunn.

Siðvani kann slíka ei bata
sem dómurinn haldast skal,
foreldrar og í þann máta,
æðra er Kristí mál.
Fríð orð hans fram munu ganga,
fyrir þá alla menn,
sem klára hans kenning fanga
og komast í himiríki inn.

Lof sé æ Guði um aldir,
sem oss hefur sitt orð sent,
hvört voru hjálpræði veldur
og hefur frá djöfulsins mennt.
Þau kenna oss Kristó alleina
klárliga að trúa best
og náunganum nóg að þéna,
nú unni oss Drottinn mest.