A 167 - Sami Sálmur (þ.e. og: Misere mei Deus)

Sami sálmur
Með tón: Má eg ei ólukku móti stá.
S.E.S

Miskunna þú mér, mildur Guð,
í minni nauð
fyrir mikla miskunn þína,
og fyrir þína æðstu frægð
og náðar nægð,
afmá þú illsku mína.
Og þvo þú klár mín synda sár.
Eg játa á mig að eg móðgaði þig,
það er mér þunglig pína.

Þér einum Guði á móti mest,
svo margt og verst,
ég braut af bernsku minni.
Eg þóttist stór og þar með vís,
þitt líknar hrís,
hataði eg hvörju sinni.
Þín virti eg rangt réttlætið strangt,
sannindin þín, málefnin mín,
öll trúi eg yfirvinni.

Mig gat og fæddi móðir mín,
í syndum sín,
sannleikinn vilt þú heyra.
Því er svo óhreint eðlið mitt,
mig huggar hitt,
að hefur þú sýnt mér fleira.
Það leynda ráð um þína náð,
hvörninn eg má þá heilsubót fá,
fyrir sjálfs þíns sonarins dreyra.

Það góða ísóp, Guð minn skær,
mig gjörla þvær,
svo gjörist eg snjónum fegri.
Dreif því yfir mín dauðlig mein,
þín höndin hrein
með huggun elskuligri.
Þitt líknarmál gleðji líf og sál
og beinin mín sem af beiskri pín
gjörð voru meyr og megri.

Sjá þú ei, Guð, mín saurug verk,
þó syndin sterk,
þitt hugskot hyggja næði.
Gef mér það kvitt og gleym því best,
sem gjörði eg verst
og áður eg oft um ræði.
Skapa þú í mér hreint hjarta hér,
lát anda þinn hug mýkja minn,
miskunn þín brjóstið græði.

Rek mig ei út frá ásján þín
í eymd og pín,
anda þíns lát mig njóta.
Þín augu skær sem allt mitt sjá
og að mér gá,
svo aftur megi eg hljóta
þitt hjálparráð og hýra náð.
Þín andagift sé ei frá mér svipt,
þinn frið lát mig ei þrjóta.

Eg lofa að kenna lífsins veg,
þann lærða eg
syndugum sem því trúa.
Það er mín raun að rétta lyst
og ráðið fyrst
ranglátum til þín snúa.
Frelsa þú mig, mjúkt beiði eg þig,
blóðskuldu frá, því brigsli hneykja má,
lát mig þér lof til búa.

Upp lúk þú vörum og munni mín,
fyrir miskunn þín,
svo megi eg þér lofgjörð vanda.
Því ef að þú vildir offrið mitt,
svo yrði mér fritt,
af því skyldi eg standa.
Fórn er sú ein manns iðran hrein,
klökkt hjarta hér sem hugnast þér,
með ljúfum ástaranda.

Síon þín kristni eflist öll,
sem himnahöll
og hennar stjórnin sanna.
Gef þú, Drottinn, þitt göfgist nafn,
svo gleðjist safn
Guðs þjónustumanna.
Kristur náðarstóll, valin offur öll,
fórn bænar mest mun þiggja best,
sem trúin hrein helst má kanna.

Lof, dýrð, heiður á hvörri stund,
af hjartans grund
sé himnaföðurnum skæra.
Hans syninum ljúfum líka með,
að lof sé téð Jesú Kristi kæra.
Og anda þeim um allan heim
sem allt lífga vann og upplýsa kann,
einum Guði sé æra.
Amen.

Í fyrsta versi þessa sálms les: Afmá þú.
Í fjórða versi þessa sálms skal svo standa: Snjónum fegri/dreifi því yfir mín dauðlig mein/þín höndin hrein/með huggun elskuligri etc.
Item, í næsta versi þar eftir: (hyggja), les: hryggja.*
[Bókahnútur]

* Hef leiðrétt eins og hér er vísað til. Við ákváðum að láta þetta standa, til að sýna vinnubrögð prentaranna, en síðan komi athugasemd í skýringum aftan við sálmatextana.