Söfn

Íslenska

Bragi

Íslenska

Kópavogur

Mosfellsbær

Borgarfjörður

Dalasýsla

Húnaflói

Skagafjörður

Haraldur (Svarfdælir)

Þingeyjarsýslur

Árnessýsla

Vestmannaeyjar

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt (3128)

Afmæliskvæði (14)

Annálskvæði (1)

Ádeilukveðskapur (1)

Ákvæðaskáldskapur (1)

Ástarljóð (32)

Baráttukvæði (1)

Biblíuljóð (2)

Brúðkaupsljóð (9)

Bæjavísur (2)

Bænir (1)

Bænir og vers (25)

Eddukvæði (30)

Eftirmæli (41)

Ellikvæði (7)

Formannavísur (22)

Fræðsluljóð (3)

Gamankvæði (31)

Grýlukvæði (8)

Harmljóð (3)

Háðkvæði (4)

Hátíðaljóð (6)

Háttatöl / Háttalyklar (1)

Heilræði (10)

Heimsádeilur (8)

Helgikvæði (47)

Hestavísur (1)

Huggunarkvæði (2)

Hyllingarkvæði (2)

Jóðmæli (3)

Jólaljóð (5)

Kappakvæði (5)

Konungalof og fyrirmenna (2)

Kveðið fyrir börn (3)

Kvæði um biskupa (6)

Kvæði um heilaga menn (1)

Leppalúðakvæði (1)

Lífsspeki (5)

Ljóðabréf (18)

Matarvísur (1)

Minningar- og erfiljóð (29)

Náttúruljóð (52)

Rímur (204)

Sagnadansar (52)

Sagnakvæði (4)

Sálmar (417)

Sjóhrakningar (2)

Sorgarljóð (1)

Sónarljóð (14)

Særingar (1)

Söguljóð (13)

Tíðavísur (15)

Tregaljóð (6)

Vetrarkvæði (2)

Vikivakar (13)

Vögguljóð (5)

Ýkjukvæði (5)

Þjóðkvæði (1)

Þorrakvæði (4)

Þululjóð (5)

Þulur (2)

Ættjarðarkvæði (54)

Ævikvæði (6)

Ævintýrakvæði (3)

Formannavísur yfir Vestmannaeyjar 1821

Fyrsta ljóðlína:Vakni þjóð, því vakna ljóð

Höfundur:Jón Jónsson Neðri Dal undir Eyjafjöllum

Heimild:Jóhanna Lilja Eiríksdóttir: Formannavísur úr Vestmannaeyjum. Frá 1760–1960.

bls.52-55

Viðm.ártal:≈ 0

Tímasetning:1821

Flokkur:Formannavísur

Vakni þjóð, því vakna ljóð,
veran fróð, alhaga.
Svinnu bjóða sínum slóð,
send[ir] góða daga.

Því mun fegin Ormsbólsey,
eyru hneigja að sóni.
Valdsmenn segja: ég vil með fley
á Vestmannaeyjafróni.

Bergman Magnús, mastra- vagn,
m[eður] hagnaðarins.
Stýrir, bragna gleður gagn.
bjóða fagnaðarins.

Forki ráða, fylltum dáð,
farsæld bráð um [höf]in.
Veitast tjáð, af lög sem láð,
lukku og náðargjöfin.

Kjarnagrundar göltin mund,
gæfu bundin leiðir.
Marga stund við bárublund
brjóstum undan freyðir.

Einari tel með öruggt þel
æru vel forþénta.
Dýrt fram setur Daníel
í dulur elementa.

Presta, dýrum búning, býr
blossann skýrir hýra.
Mein um flýr sá fleina týr
fróns og hlýra mýra.

Berg í letri greint ég get
Gang, sem metur við hann.
Stömp fram setur straums á flet,
strengja vetur liðann.

Kýfist leiðin, aldrei kveið,
upp ei beið með flekann.
Lætur skunda um laxaleið,
lagar breiða drekann.

10.

Jón í kláru, hreppstjórn hár,
heiðri nær oft seggja.
Hjört með báru haf um gár,
hann er ára tveggja.

11.

Seggs er slegti sæmilegt,
sveitarmegt tignaður.
Lúin þekkti fjöru frekt,
friðs og spektarmaður.

12.

Gáfum fylltur, guðs af vild,
gáir skyldu sinnar.
Veitt af mildi, gjöf er gild,
gæfu og snilldarinnar.

13.

Sveit, með granna siðprúðan,
Sveigir fann ég hýra.
Álfrún rann en Oddur kann
Ey -Vestmanna stýra.

14.

Magnús biður: legg mér lið,
lofðung, grið sem veitir,
þá ég iðinn fer með Frið
í fiskimiða-leitir.

15.

Krókinn egnir einatt fregn,
af hans vegnun dunar.
Afla þegn, með orku megn,
öldur gegnum dunar.

16.

Guðmund Dala heyri ég hal
heita í tali ljóða,
Straums um bát, er stilltum skal,
stýra vali slóða.

17.

Heim með þrifin happa klif
heldur dríf þá nauði.
Dug ei lifa, sogs að svif,
með sveitans lifibrauði.

18.

Dugnað þreyta, drjúgum veit,
dracons sveita lundur.
Farsæl beitir fólks með sveit,
flóðs á reit Geirmundur.

19.

Rifs af gröndum höppin hönd,
hittir bönd um fjallar.
Máls af löndum, lögin vönd,
lystugt öndin gjallar.

20.

Pálsson Jón um Laxalón
lukku þjónar einni.
Þó boðar tóni að bragna frón
bíða tjón ei neinni.

21.

Andar hvasst, að kyljukast,
kaðal, basta tíum.
Hafs um rastir hentugast,
Hauki mastra-fýjum.

22.

Sveinn, dragreipa Svan með greip,
sérlega hleypir, stýrir.
Vel auðsveipan gróða greip
gl[eður] hripa fyllir.

23.

Sá ber haglegt handa lag,
hlýtur jaga sjórinn.
Þá klifjaður vagar kvöld og dag
kulborðs staga jórinn.

24.

Menn tilgjallar mælsku snjall
Magnús, kall á Löndum.
Áfram lullar eins og jall
á báru vallar gröndum.

25.

Söfnin dregur svona við veg
settur mjög að þegja.
En málsskaps hegðan heiðarleg!
en hvað er ég að segja?!

26.

Mönnum banna málþvaran,
má ei þannig vera.
Lofstýr annar enginn kann
allra manna bera.

27.

Fátt hef ég digtað vits af vigt,
Varanligt í sveitum.
Út nú byggt og undir þryggt,
öðrum svo lystugt heitum.

28.

Máls fordild í gjörð og gild
geði fyldi ei siðum.
En þéna í trylltri þels óvild
því sem skyldan bíður.

29.

Himnaræfurs herra, svæf,
Háskann, sæ varlega.
Fólk svo hafi frama gæf
farsæld ævinlega.

(Vísa 29. þriðja lína, orðið ‚gæf‘ breytt vegna
ríms en í handriti stendur ‚gjöf‘)

30.

Sérhvör uni atskömmtun,
alls þó bruni um löndin.
Gróða umbunin gefa mun
guðs miskunnar höndin.

31.

Kvists í miðið þurfi þið
þjóð til griða sprottins.
Jafnan yður leggi lið
líkn og friður drottins.