SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
GullbrúðkaupsljóðFyrsta ljóðlína:Nú endast fæst í fimmtíu ár
Höfundur:Stephan G. Stephansson
bls.28
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1924
Skýringar
Undir titli stendur: „Til Jónasar og Sigríðar hall, Garðar, N. - Dakota.“
Nú endast fæst í fimmtíu ár
in fyrstu hjónaböndin! Þó ykkar dygðu ýmsra skár, þarf aðgæslunnar höndin, svo hjónastólinn upp í enn skal ykkur til þess bera að brúðarsveinn og svaramenn vill sérhvert okkar vera! Og fjölmennara en forðum hér er fólk í ykkar boði, því reynslan sýndi, að oss ei er af ábyrgðinni voði! Þið sitjið fyrir frið í kvöld, með fegri krans í hári – þó ýmsa væsi um vídd úr öld er vor í hverju ári! Úr auðn hér grædduð bæ og byggð, það boðsgestirnir vita; þið hérna festuð héraðstryggð og hrepptuð vistarbita, þið vörðuð einnig eignum þeim í auðsældina hina, að nema land um hálfan heim í hugum góðra vina. Að ykkar heima hvern sem bar, sá hitti vin og bróður; í dyrum mætti mannvit þar og mennt og drengur góður. Og inni fyrir viðmóts val, en vildarleysið ekki né snautt um rúm í snöggum sal, er snyrtnin greiddi um bekki. Við miðil þann við mælumst til þá málaleitun veita, sem fæst við þessi skuldaskil, sem skapadægur heita: Á meðan uppi’ að erum við, það okkur láti’ hann skiptast að frá oss aldrei flytjið þið í flokk þar engir giftast. |