Ynglingatal

Varð framgengt,
þars Fróði bjó,
feigðar orð,
es at Fjǫlni kom;
siklingi
svigðis geira
vágr vindlauss
of viða skyldi.

En dagskjarr
Dúrnis niðja
salvǫrðuðr
Sveigði vélti,
þás í stein
enn stórgeði
Dusla konr
ept dvergi hljóp,
ok salr bjartr
þeira Sǫkmímis
jǫtunbyggðr
við jǫfri gein.

En á vit
Vilja bróður
vitta véttr
Vanlanda kom,
þás trollkund
of troða skyldi
liðs grímhildr
ljóna bága;
ok sá brann
á beði Skútu
menglǫtuðr,
es mara kvalði.

Ok Vísburs
vilja byrgi
sævar niðr
svelga knátti,
þás meinþjóf
markar ǫttu
setrs verjendr
á sinn fǫður;
ok allvald
í arinkjóli
glóða garmr
glymjandi beit.

Hitt vas fyrr
at fold ruðu
sverðberendr
sínum dróttni,
ok landherr
af lífs vǫnum
dreyrug vǫ́pn
Dómalda bar,
þás árgjǫrn
Jóta dolgi
Svía kind
of sóa skyldi.

Ok þess opt
of Yngva hrør
fróða menn
of fregit hafðak,
hvar Dómarr
á dynjanda
bana Hǫ́alfs
of borinn væri;
nú þat veitk,
at verkbitinn
Fjǫlnis niðr
við Fýri brann.

Kveðkat dul,
nema Dyggva hrør
Glitnis gnǫ́
at gamni hefr,
þvít jódís
Ulfs ok Narfa
konungmann
kjósa skyldi;
ok allvald
Yngva þjóðar
Loka mær
of leikinn hefr.

Frák at Dagr
dauða orði
frægðar fúss
of fara skyldi,
þás valteins
til Vǫrva kom
spakfrǫmuðr
spǫrs at hefna.

Ok þat orð
á austrvega
vísa ferð
frá vígi bar,
at þann gram
of geta skyldi
sløngviþref
Sleipnis verðar.

Þat telk undr,
ef Agna her
Skjalfar rǫ́ð
at skǫpum þóttu,
þás gœðing
með gollmeni
Loga dís
at lopti hóf,
hinn 's við Taur
temja skyldi
svalan hest
Signýjar vers.

Fell Alrekr,
þars Eiríki
bróður vǫ́pn
at bana urðu,
ok hnakkmars
með hǫfuðfetlum
Dags fríendr
of drepask kvǫ́ðu;
fráat maðr áðr
eykja greiði
Freys afspring
í folk hafa.

Ok varð hinn,
es Alfr of vá,
vǫrðr véstalls,
of veginn liggja,
es dǫglingr
dreyrgan mæki
ǫfundgjarn
á Yngva rauð.

Vasa þat bært
at Bera skyldi
valsœfendr
vígs of hvetja,
þás brœðr tveir
at bǫnum urðusk,
óþurfendr
of afbrýði.

Varð Jǫrundr,
hinn's endr of dó,
lífs of lattr
í Limafirði,
þás hábrjóstr
hǫrva Sleipnir
bana Goðlaugs
of bera skyldi;
ok Hagbarðs
hersa valdi
hǫðnu leif
at halsi gekk.

Knátti endr
at Upsǫlum
ána-sótt
Aun of standa,
ok þrálífr
þiggja skyldi
jóðs alað
ǫðru sinni.

Ok sveiðurs
at sér hverfði
mækis hlut
enn mjávara,
es okhreins
ǫ́ttunga hrjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk;
máttit hárr
hjarðar mæki
austrkonungr
upp of halda.

Ok lofsæll
ór landi fló
Týs ǫ́ttungr
Tunna ríki,
en flæming
farra trjónu
jǫtuns eykr
á Agli rauð.

Sás of austr
áðan hafði
brúna hǫrg
of borinn lengi,
en skíðlauss
Skilfinga nið
hœfis hjǫrr
til hjarta stóð.

Fell Óttarr
und ara greipar
dugandligr
fyr Dana vǫ́pnum;
þann hergamr
hrægum fœti,
víts borinn,
á Vendli sparn.

Þau frák verk
Váts ok Fasta
sœnskri þjóð
at sǫgum verða,
at eylands
jarlar Fróða
vígfrǫmuð
of veginn hǫfðu.

Þat frák enn,
at Aðils fjǫrvi
vitta véttr
of viða skyldi
ok dáðgjarn
af drasils bógum
Freys ǫ́ttungr
falla skyldi.

Ok við aur
ægir hjarna
bragnings burs
of blandinn varð,
ok dáðsæll
deyja skyldi
Ála dolgr
at Upsǫlum.

Veitk Eysteins
enda folginn
lokins lífs
á Lófundi,
ok sikling
með Svíum kvǫ́ðu
józka menn
inni brenna.

Ok bitsótt
í brandnói
hlíðar þangs
á hilmi rann,
þás timbrfastr
toptar nǫkkvi,
flotna fullr,
of fylki brann.

Þat stǫkk upp,
at Yngvari
Sýslu kind
of sóit hafði,
ljóshǫmum
við lagar hjarta
herr eistneskr
at hilmi vá;
ok austmarr
jǫfri sœnskum
Gymis ljóð
at gamni kveðr.

Varð Ǫnundr
Jónakrs bura
harmi heptr
und Himinfjǫllum,
ok ofvæg
Eista dolgi
heipt hrísungs
at hendi kom;
ok sá frǫmuðr
foldar beinum
Hǫgna hrørs
of horfinn vas.

Ok Ingjald
ífjǫrvan trað
reyks rǫsuðr
á Ræningi,
þás húsþjófr
hyrjar leistum
goðkynning
í gǫgnum sté.

Ok sá yrðr
allri þjóðu
sanngǫrvastr
með Svíum þótti,
es hann sjalfr
sínu fjǫrvi
frœknu fyrstr
of fara skyldi.
29.Ok við vág,
hinn 's við arði,
hræ Áleifs
ǫlgylðir svalg,
ok glóðfjalgr
gǫrvar leysti
sonr Fornjóts
af Svía jǫfri;
sá áttkonr
frá Upsǫlum
Lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.

Þar frá hverr,
at Halfdanar
sǫkmiðlendr
sakna skyldu,
ok hallvarps
hlífi-nauma
þjóðkonung
á Þótni tók;
ok Skereið
í Skíringssal
of brynjalfs
beinum drúpir.

En Eysteinn
fyr ási fór
til Býleists
bróður meyjar,
ok nú liggr
und lagar beinum
rekks lǫðuðr
á raðar broddi,
þars élkaldr
hjá jǫfur gauzkum
Vǫðlu straumr
at vági kømr.

Ok til þings
þriðja jǫfri
Hveðrungs mær
ór heimi bauð,
þás Halfdanr,
sás Holtum bjó,
norna dóms
of notit hafði;
ok buðlung
á Borrói
sigrhafendr
síðan fǫ́lu.

Varð Goðrøðr
enn gǫfugláti
lómi beittr,
sás lǫngu vas,
ok umbrǫ́ð,
at ǫlum stilli,
hǫfuð heiptrœkt
at hilmi dró.

Ok launsigr
enn lómgeði
Ǫ́su ǫ́rr
af jǫfri bar,
ok buðlungr
á beði fornum
Stíflusunds
of stunginn vas.

Ok niðkvísl
í Nóregi
þróttar Þrós
of þróazk hafði;
réð Áleifr
Upsa forðum
víðri grund
ok Vestmari,
goðum glíkr,
ok Grenlands fylki.

Unz fótverkr
við Foldar þrǫm
virða vin
of viða skyldi;
liggr gunndjarfr
á Geirstǫðum
herkonungr
haugi ausinn.

Þat veitk bazt
und blǫ́um himni
kenninafn,
svát konungr eigi,
es Rǫgnvaldr,
reiðar stjóri,
heiðum-hárr
of heitinn es;
ok mildgeðr
markar dróttinn.
38(?). Hǫfuðbaðm,
þars heiðsæi
á fjǫrnis
fjǫllum drýgði.