Þiðriks kvæði kóngs | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Þiðriks kvæði kóngs

Fyrsta ljóðlína:Eg sá standa í borgartúni
bls.201-202
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Sagnadansar
Viðurinn vex en völlurinn grór
í lundi,
harpan er mín hugarbót,
við skulum mæla með okkur mót,
munu þá hittast fundir.
Jómfrúin gleður menn allar stundir.

1.
Eg sá standa í borgartúni
eina frú,
hún er ekki á fréttum sein:
„Og hvað viltú?“
Jómfrúin gleður menn allar stundir.

2.
„Eg fer minna erindanna,“
sagði sveinn.
„Falaðu ekki stúlkurnar,
því þú fer einn.“
3.
„Þú þarft ekki að minna mig
á málin slík,
eg skal finna þig, faldabrík,
þó þú sért rík.“
4.
„Talaðu ekki þvílíkt undur,“
sagði frú,
„faðir minn sviptir lífi þig
ef fréttir nú.“
5 „Þó eg láti líf og önd
fyrir elsku þín
eg skal mig á samri stund
í sæng til þín.“
6.
Kóngurinn spurði litlu síðar
dóttur sín:
„Því er so orðinn lágur og stuttur
möttull þinn?“
7.
„Eg sat undir eikinni,
mér varð heitt,
mínar þernur tóku söxin
og skáru breitt.“
8.
„Þínar þernur kunna ekki
að skera serk
heldur er það Þiðriks kóngsins
handaverk.“
9.
Birgir setti bátinn fram
á hlunna mar,
sigldi hann so til landanna
sem Þiðrik var.
10.
Börðust þeir so dagana þrjá
á grænni´ grund.
Þá missti kóngur lífið sitt
á Þiðriks fund.
Jómfrúin gleður menn allar stundir.