Ebbadætra kvæði | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Ebbadætra kvæði

Fyrsta ljóðlína:Ebbi sigldi í leiðangur
bls.231-236
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Sagnadansar
1.
Ebbi sigldi í leiðangur
konunginn að finna,
eftir skildi hann sínar dætur,
bað öngvan þær ginna.
Þar sem öðlingar fram ríða.

2.
Ungir voru þeir Ívarssynir,
báru saman ráð:
„Við skulum okkur í hægaloft,
vinna meyjum háð.
3.
Við skulum okkur í hægaloft,
vinna meyjum mein,
þar er ei eftir hefndir að taka
nema einn ungur sveinn.
4.
Þar eru ei til hefndir taka
nema einn smásveinn,
þó það verði röskur maður
hann vinnur ei okkur einn.“
5.
Herra Pétur klappar
á lásinn og á loku:
Hvort gjöri þið, stoltsjómfrúrnar,
vakið eða sofið?“
6.
„Ekki er okkur svefnsamt,
vakað höfu við enn.
Hvör er fyrir loftsdyrum,
kenni eg ekki menn?“
7.
„Statt þú upp, Ingigerður,
láttu lokur í frá,
hér mátt þú fyrir loftsdyrum
þá Ívarssyni sjá.“
8.
Upp stóð hún Ingigerður,
ekki var hún sein,
lét hún fyrir lokurnar
og sterkan járntein.
9.
Lét hún fyrir lokurnar
og sterka járnslá:
„Nú er mér engin forvitni
þá Ívarssyni sjá.“
10.
Herra Pétur sprangar
sínum fætinum á dyr,
upp spruttu allar lokurnar
sem engin væri fyr.
11.
Hræðilega kvíddu þær
Ebbadætur viður
þegar að lögðust Ívarssynir
millum þeirra niður.
12.
Burt fóru þeir Ívarssynir
bæði með gleði og gaman,
frúrnar tvær í loftinu
báru ráðin saman.
13.
Sáran kváðu
Ebbadætur viður
þá þær lögðu höfuðgull
í kistuna niður.
14.
Svaraði sú hin yngri,
hún bar meira mein:
„Gröfu við okkur í harðan sand
meðan Ebbi kemur ei heim.
15.
Gröfu við okkur í æginn
og gröfu við okkur í sand
áður en þessi ótíðindi
fréttast upp á land.“
16.
„Gref eg mig ekki í æginn
og ekki heldur í sand,
eg hirði ei þó þau ótíðindi
spyrjist upp á land.“
17.
Þá þær höfðu talað
um dálitla stund
þá kom þeirra kæri faðir
ríðandi í lund.
18.
Og so svaraði hann Ebbi
við Signýju dóttur sín:
„Hvör hefur fellt ykkar höfuðgull,
því faldi þið lín?“
19.
„Það gjörðu þeir Ívarssynir,
þeir færðu okkur lín?“
„Þú átt ungan bróður,
hann mun hefna þín.“
20.
„Ekki skulu við okkar bróður
hafa í þessum vanda,
sjálfar skulu þær Ebbadætur
í þessum málum standa.“
21.
Það var einn so blíðan dag,
guð gefi oss góðan tíma,
fólkið allt til kirkju fór
að hlýða sinna tíða.
22.
Og so svaraði hún Hólfríður,
brosti undir sín skinn:
„Nú eru þær til kirkju gengnar
sonarkonur mín.
23.
Hægleg skulu vær þeim
hásætin veita,
öll skulu vær ljósin
fyrir Ebbadætrum kveikja.
24.
Hægleg skulu vær þeim
hásætin búa,
öllum skulu vær ljósunum
að Ebbadætrum snúa.“
25.
„Fyrri muntu Hólfríður
sonar líkin sveipa
en þú munir ljósin
fyrir Ebbadætrum kveikja.
26.
Fyrri muntu Hólfríður,
sonar líkin búa
en þú munir ljósunum
að Ebbadætrum snúa.“
27.
Signý fór í stakkinn blá
styttan upp að hnjám:
„Nú er öll mín forvitni
þá Ívarssyni sjá.“
28.
Þegar þær vissu
að hann út fór
sínu megin dyranna
hvör þeirra stóð.
29.
Signý tók í beltið
en Ingigerður í hár:
„Nú skal hefna níðingsverks
þú veittir fyrr í ár.“
30.
„Kæri mínar Ebbadætur,
gefi þið mér grið,
ég hef öngvar bóndadætur
beðið þess fyrr.“
31.
„Eins skulu þið, Ívarssynir,
griðunum ná
og þið létuð þær Ebbadætur
sæmdirnar fá.“
32.
Þær gjörðu lítinn
ríks manns rétt,
hjuggu af honum höfuðið
við hallarinnar stétt.
33.
Þar kom einn lítill piltur
gangandi í höll:
„Nú er eg einn vitrari
en þið eruð öll.
34.
Hér situr þú, herra Pétur,
drekkur mjöð og vín.
Ebbaadætur í garðinn út
vega hann bróður þinn.“
35.
Upp stóð hann herra Pétur,
drakk hann heilagt minni.

– – –

36.
„Stattu upp, Katrín systir mín,
skenktu Maríu minni.
Ráði guð í himnaríki
nær eg drekk hér inni.“
37.
Þegar að þær vissu
að hann út fór
sínu megin dyranna
hvör þeirra stóð.
38.
Signý tók í beltið,
Ingigerður í hár:
„Nú skal hefna níðingsverks
þú veittir fyrr í ár.“
39.
„Kæri mínar Ebbadætur,
gefi þið mér grið,
ég hef öngvar bóndadætur
beðið þessa fyrr.“
40.
„Eins skaltu, herra Pétur,
griðunum ná
og þú lést þær Ebbadætur
sæmdirnar fá.“
41.
Þær gjörðu lítinn
ríks manns rétt,
hjuggu af honum höfuðið
við hallarinnar stétt.
42.
Heim komu þær Ebbadætur
með sín blóðug sverð,
að því spurði þeirra faðir
hvað þær hefði gert.
43.
Ívar sína synina
til kirkjunnar færði,
Ebbi sínar dæturnar
í klaustrið gaf.
44.
Og so svaraði hann Ebbi,
hann gekk í burtu frá:
„Sæll er sá í heiminum er
er engin börnin á.“
Þar sem öðlingar fram ríða.