Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Þorsteins rímur á Stokkseyri 1Þorsteins rímur á Stokkseyri – Fyrri ríma
ÞORSTEINS RÍMUR Á STOKKSEYRI
Bálkur:Þorsteins rímur á Stokkseyri
Fyrsta ljóðlína:Brunni einum bar mig að
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.137–139
Viðm.ártal:≈ 1400–1550
Flokkur:Rímur
1. Brunni einum bar mig að,burtu sá ég renna Viðris bland og var ég þó það vísu listir að kenna.
2. Var þar fyrr hin vonda pín,vildi hún mig blekkja, grimmlega frá ég hún gekk til mín, gleðinni mun það hnekkja.
3. Ljótum hörmum linna skal,lítið trúi ég dofni, vér eflum heldur annað tal upp af kvæða stofni.
4. Á Stokkseyri bjó stillir framur,sterkur, Þorbjörn heitir, sá var rekkurinn rómu tamur, Rögnis eldi beitir.
5. Þóra hét hin þrifna frú,það trúi ég letrið vinni, festi hann þessa falda brú fleina lundurinn svinni.
6. Átti hann son við auðar Ná,ýtum segi ég það kátum, Þorsteinn heitir þegninn sá þeygi dæll í látum.
7. Faðirinn vildi fróma hann,frægð og listir kenna, sætan ungum sveini ann, síðar má hann þó menna.
8. Sá man fæða fálu blakkfleygir nöðru stála, laufa Týr á langan hnakk leggst í eldaskála.
9. Þangað gengur Þorbjörn einn,þegninn talar af pínu, þar sem liggur hinn ljúfi sveinn á langa hnakki sínum.
10. „Þitt er æðið þursum líkt,“Þorbjörn réð svo inna, „líst mér betra að leggja af slíkt með lýði sigur að vinna.“
11. „Aldrei fer ég í fleina fárfleðju sár að þiggja, heldur skal ég um hundrað ár hér við eldinn liggja.“
12. „Þá ertu burt úr þinni ætt,“Þorbjörn réð svo inna, „ekki fær þú orða gætt og er þín lítil sinna.“
13. Þorsteinn hefur svo þungan móð,þegna vill hann reita, einatt gjörir hann ösku og glóð upp á föður sinn þveita.
14. Bóndinn þaðan í burtu snýr,bragna trúi ég þess minni, branda sendir bauga Týr beint af hendi sinni.
15. Seggurinn hittir sína kvon,svarar með sorgar klúti: „Eigum við okkur æran son í eldaskálanum úti?“
16. „Það er minn hugur,“ kvað hringa slóð,„hreysti garpur hinn mildi hann muni vörgum veita blóð og vekja marga hildi.“
17. Heldur tók þá hyggju að sjáhreytir Ofnis fitja, aldrei gjörði oftar þá í eldaskálann vitja.
18. Fátt um næsta feðga talfrá ég svo verða að bíða, hitt er greint að heiman skal horski bóndinn ríða.
19. Honum er boðið í Hítardal,hreyti Ofnis stræta, kappinn þar eð kanna skal krúsar vínið mæta.
20. Feðga kveðja er furðu greið,flest allt verður að inna, bragna sveit með bónda reið boðinu vildu sinna.
21. Eitt sinn frá ég út á samýtar sjá og heyri sterkan sigla strengja gamm, stefna fram að Eyri.
22. Ótti sveif þeim öllum senn,ekki þorðu að bíða, ýtar kváðu ófriðs menn ætla á land að stríða.
23. Reiði svellur rekknum þeim,réð svo Þorsteinn spjalla: „Bragnar þeir er beigluðu heim, bleyður skal þá kalla!“
24. „Þó ýtar höggvi unda skeraldrei skal ég þó kveina!“ Garpurinn þreif, sem greint var mér, gríðar fálu eina.
25. Kallar þegar hann kugginn leithver köppum ráða mátti, Bárður hinn hvíti bylgju reit björtum stýra átti.
26. „Á Indíalandi er ættfólk mitt,allt skal greina af létta, nú vil ég heyra heitið þitt, hreytir nöðru stétta!“ Athugagreinar
Haukur Þorgeirsson sló inn eftir útgáfu Jóns Þorkelssonar. Stafsetning er hér samræmd til nútímahorfs. Aðeins eru varðveittar fyrstu 26 vísur rímunnar. Handritið er Hólsbók (AM 603 4to).
10.1 æðið] leiðrétting Jóns Þorkelssonar, hdr. æðis |
