Ágætur sálmur um nytsamlega íhugun Kristí pínu

Hugsa þú maður hverja stund
um herrans miklu náð
sem að hann út af ljúfri lund
á láði hefur þér tjáð.
Sakaður varstu syndaþjón,
seldur í dauðans pín
en burt rekinn frá Guðs blíðu sjón
fyrir brot og illverk þín.
Þá fann hann upp á þetta ráð
þér svo að veittist hjálp og náð.
Elskulegasta soninn sinn
af sínum faðmi gaf
huggari svo að heiti þinn
og hættu þig leysti af.
Þar fyrir hönum þakkir inn
og þetta í minni haf.

Hugsaðu hvörsu hryggva pín
og harðan krossins deyð
græðarinn fyrir gjörðir þín
góðfúslegana leið.
Svikinn var hann af sínum þjón
og seldur gyðinga lýð,
fyrir biskups leiddur bundinn sjón,
barinn þar langa tíð,
hæddur og lýttur, hreinn og skær,
hræktur og spýttur Guðs son kær,
þyrnikórónu krýndur með
er kramdi hörundið bjart,
á harða krossins hengdur tréð
hvörgi svo jörðu snart.
Ei hefur nokkur heyrt né séð
harðari píslar-art.

Reyfara mitt á millum hékk
meðalgangarinn svo,
þá sem að versta fólkið fékk
af fúlum verkum tvo,
eins og væri æðstur hann
í öllum pretta sið,
banvænlegur og blindur mann
er breytti helgum frið.
Þó var sú grimmdin þeirra mest
þegar vor Guð á krossi lést
létu ei nægja leiðir sér
að lífi sviptur var
heldur einn með hvassa fer
hermannsins lensu snar,
í sollna Drottins síðu sker,
sést vatn og blóðið þar.

Þegar gjörir um þetta nú
að þenkja, kristinn mann!
hvað fagurleg var fórnin sú
er frið þér kaupa vann,
láttu þér falla fyrst í geð
fárlega misgjörð þín,
réttláta Drottins reiði með
og ramma vítis pín:
Þar af ólík þessi kjör
þjón Guðs að lifa í himna-her
ellegar fylgja óvin þeim,
eymdum hlaðinn og deyð,
sem veraldar allann villir heim
og vefst í hæstu neyð,
frá dýrstum föðurs dæmdur seim
í díkin písla breið.

Sporna þú nú við synda sið
og saurgan, kristinn mann!
Þar til svo reittir himna-smið
að hann ei stillast kann
utan með svoddan sætri fórn
sem að var Kristí pín
hvör að oss gjörir herrans börn
ef helgan lífs ei dvín.
Einninn trú þú efunarlaust,
eins og þér segir Drottinn traust,
að sonur Guðs með sinni pín
af syndum hafi þig leyst
og bætt fyrir alla bresti þín
betur en sjálfur veist.
Þar fyrir hönum þakkir sín
og þessari kvittan treyst.

Þó að í hæstum heilagleik
öll hlýðin englasveit
æ hafi lifað allóveik
eg það sannlega veit
þar til að einn en allir menn
eilífum Drottni hlýtt
af hjartans innstu hræring enn
helgasta nafn hans prýtt.
Þá hefði ei svo hugnast það
himna föðursins stórri náð
sem það hans eðla einkason
í engri fundinn synd
Guðs að vilja hann gjörðist þjón
og gekk í píslar mynd,
hlýðinn föðursins helgi-trón,
og hékk á krossins grind.

Elskaðu Guð af öllum hug
er unni þér svo heitt
þá þú sjálfur í synda-bug
sást ei hjálpræði neitt.
Að þér soninn einninn vef,
einasta hirðir þinn
sem veitti þér ljúfa lífsins gjöf
og leiðir í sælu inn.
Heilagan anda hér tilbið
hreina trú senda, styrk og lið
að svo lifir þú allan tíð
sem ást þvílíkri ber
heldur óþreyttur heyir stríð
við hvörn þinn óvin hér
svo heimför verði hæg og blíð
héðan þá burtu fer.

Lifandi faðir! lof sé þér
fyrir líkn og miskunn þín
sem að til lausnar sendir mér
þinn son í dauðans pín
þegar eg enn var óvin þinn,
öngva finnandi bót
að friða mig við föðurinn
og forðast verkin ljót.
Nú bið eg fyrir nafnið hans,
náðugi Guð og faðir manns,
að þú ei látir óvininn
mig aftur hremma til sín,
heldur eg mega heiðra þig
hér um lífdaga mín
og eftir dauðann ævinleg
mér erfðin veitast þín.

Heiður og æra hæsta sé,
minn herra, Jesú, þér
svo aldrei verði á því hlé
annars heims bæði og hér
fyrir þá heitu hjartans ást
sem hafðir þú til mín
þegar fordæmdan fallinn sást
frá þér í vítis pín,
að þú mitt okið upp á þig tókst
og fyrir synd mína písl þér jókst;
föðurinn stilltir, fékkst mér líf,
felldir óvina mátt,
mýktir og allt mitt eymda-kíf
en upplaukst himna gátt.
Dýrkeyptum mér nú, Drottinn! hlíf
og dragnast ei frá þér lát.

Sé þér um aldir sómi og dýrð,
sannleiksins andi hreinn,
af hjarta og munni hvern dag skírð,
helgun þú sendir einn.
Þín hefur smurning þessa fórn
þæga föðurnum gjört
sem fyrir allan veikleik vorn
var offruð skær og björt.
Kom þú nú, herra! í húsið þitt,
helgaðu saurgað brjóstið mitt
svo að eg megi segja prís
syni, föður og þér,
sífellt meðan lífs sest eg og rís
svo sem rétt-kristnum ber.
Fram yfir allt eg frið þinn kýs,
frelsarinn Jesú, mér.