Bjuggu menn engan bautastein

Ljóð þetta mun ort á haustdögum 1946 en í október það ár stóð Sigurjón Pétursson á Álafossi fyrir því að flytja bein Jónasar Hallgrímssonar til landsins og síðan beint norður að Bakka í Öxnadal þar sem hann hugðist láta grafa beinin á heimaslóðum skáldsins. Ríkisstjórnin bannaði greftrun beinanna þar og lét síðan sækja kistuna norður og var hún grafin í þjóðargrafreitnum á Þingvöllum á afmælisdegi Jónasar, 16. nóvember. Mun ljóð Ólafs ort áður en beinin voru sótt norður. Ljóðið er ort undir sama hætti og ljóð Jóns Helgasonar, „Íslensku skáldin“ (Íslensku skáldin ástmey firrt) og er ljóslega eins konar skoplegt framhald þess.
   Skrásetjari ljóðsins, Kristján Eiríksson, lærði það af Ólafi Briem höfundi þess.