Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Viðm.ártal:≈ 1850–1875
Tímasetning:1863
Flokkur:Eftirmæli
Skýringar
Erfiljóð þetta orti Helga eftir son sinn, Svein Þorleifsson, sem birtist í Norðanfara 1. júlí 1963. Sveinn var fæddur 25. mars 1834. Hann drukknaði í 10. viku sumars 1862, er skip sem hann var formaður á frá Skagaströnd sökk er það var að sækja við vestur á Strandir. Frá slysi þessu segir Gísli Konráðsson nokkuð í Strandamannasögu, (Sjá Strandamannasaga. Reykjavík 1947, bls. 295–296).
1. Himingnæfandi brimæsti boðibólgin heli, hvað gjörðir þú? lét mig titra þinn viðbúinn voði vitandi son minn á hafinu nú, kjölventir skipi, en kastaðir Sveini í kolbláan sjóinn úr vagninum hlunns stakkst hann dauðans flugbeittum fleini faldir líkið hafgryfjum unns.
2. Herrann skipaði, svo muntu svara,sæmir gegna hans volduga róm, hann þegar kallar hlýtur að fara hver einn að settum þeim skapadóm, ofgefa heiminn og ættingja marga ástvini, fátækt og ríkdómsins pund, trauðla neinum tekst þeim að bjarga takmörkuð dauðans þá komin er stund.
3. Sannmæli þvílík sansana mínasefa nokkuð, því reynslan er ljós, harðar mig þó hugsanir pína, hér er visnuð æskunnar rós; hjartans blæðir sárið af sári Sveinn er dáinn þjóðræmdur best, fallin drýgjast tárin með tári, tilfellið þetta skapraunar mest.
4. Lofsæli arfi lærður að dyggðumog lyndisþreki, karlmenni varst, fyrri slepptir fjöri en tryggðum, frægri stillingu mótlætið barst; sjófari góður þó sækti þig vandi sjálfur guð að velþóknun sín fleytti þínu lífsskipi að landi ljómandi þar sem réttlætið skín.
5. Fagnar þér *bróðir þinn farsæll að öllufélagið skilja þurfið ei meir fagna þér útvaldir himins í höllu og heilagur Guð sem að aldregi deyr sér eg ykkur blessuðu bræður blómstraða dýrð í faðminum Guðs, horfin er synd og heimur gegnstæður hnossið þið erfið, sigur fögnuðs.
6. Dýrðlegi mikli dauðans sigraridrottinn Jesús er líf gefur þjóð, eg bíð á meðan í heiminum hjari haltú mér æ á farsældar slóð, en þegar æfidagurinn dvínar og dauðinn aðskilur líkam og sál taktu mig í tjaldbúðir þínar tæmist og gleymist þá harmanna skál.[2] Athugagreinar
* Hér vísar Helga til Jóns sonsr síns sem drukknað hafði 29. mars 1862. Um hann hafði Helga einnig ort erfiljóð sem hefst svo: Sat ég á sæströnd / sorgum hnípin. Það birtist einnig í Norðanfara 1. júlí 1863.
|
