Til tunglsins

Eitthvað dylst þar austur frá
undir háum tindum,
er skúrumþrungin skyggja á
ský í norðanvindum,
>sértu þar og sértu þar
að senda geisla nýja,
>tunglið mitt og tunglið mitt,
taktu mig upp til skýja.

Byrgðu ei fyrir andlit þér,
engu þarftu að forða;
láttu birta, birstu mér,
ég bið þess iengstra orða.
>Alltaf finn ég, alltaf finn ég
unaðsdrauma nýja,
>tunglið mitt og tunglið mitt,
taktu mig upp til skýja.

Ég vil fara og finna þig,
sem felst í geislum bleikum,
vinalausan líttu á mig
og léttu á huga veikum,
>veittu mér og veittu mér
vini hjá þér nýja;
>tunglið mitt og tunglið mitt,
taktu mig upp til skýja.

Byrgirðu enn fyrir andlit þér
inní skýja tjöldum?
Systir þín blessuð sólin er
sigin að gylltum öldum,
>því vil ég og því vil ég
á þínar náðir flýja,
>tunglið mitt og tunglið mitt,
taktu mig upp til skýja.

Nú er að leggja upp langan veg
og létta á huga veikum.
Ef vonin styður, stika ég
upp stiga úr geislum bleikum,
>þar mun yndi, þar mun yndi
að þjóta um vegu nýja,
>tunglið mitt og tunglið mitt,
taktu mig upp til skýja.