A 091 - Nú biðjum vér helgan anda

Auk sálmabókar Guðbrands 1589 er sálmurinn í: Sb. 1619, bl. 59; Grallara 1594 (á jólaföstu og öllum gröllurum síðan; s-msb. 1742. Lag fylgir í öllum gröllurum.
Páll Eggert Ólason gerir eftirfarandi grein fyrir sálmi þessum:
„Í sb. 1589 er fyrirsögn: „Nú biðjum vér helgan anda“. Bendir þetta á eldri þýðing sálmsins, enda er svo, og er þetta þýðing Gísla byskups Jónssonar (3. sálmur í kveri hans: Að syngja fyrir predikun, á danskri þýðingu, „Nu bede vi den Helligaand“, á sálmi Lúthers, „Nun bitten wir den heiligen   MEIRA ↲

Auk sálmabókar Guðbrands 1589 er sálmurinn í: Sb. 1619, bl. 59; Grallara 1594 (á jólaföstu og öllum gröllurum síðan; s-msb. 1742. Lag fylgir í öllum gröllurum.
Páll Eggert Ólason gerir eftirfarandi grein fyrir sálmi þessum:
„Í sb. 1589 er fyrirsögn: „Nú biðjum vér helgan anda“. Bendir þetta á eldri þýðing sálmsins, enda er svo, og er þetta þýðing Gísla byskups Jónssonar (3. sálmur í kveri hans: Að syngja fyrir predikun, á danskri þýðingu, „Nu bede vi den Helligaand“, á sálmi Lúthers, „Nun bitten wir den heiligen Geist“. Hefir Guðbrandur byskup tekið þýðinguna upp því nær óbreytta. Í Graduale er sálmurinn gerður að sekvenzíu; þetta og lagið, sem sett er við þegar í gr. 1594, hefir bjargað lífi þýðingarinnar, en grallarann lifði hún ekki. Þetta er ein hinna langlélegustu sálmaþýðinga, sem Guðbrandur byskup hefir notað, þótt ein sé hinna skástu Gísla byskups, og er undarlegt, hve mikið Guðbrandur byskup hefir hér látið standa óhaggað. En bersýnilegt er það, að hann hefir fundið til annmarka, því að ekki treystir hann sér til annars en að láta aðra þýðing fylgja þegar eftir (sjá næsta sálm [Heilagan anda áköllum nú]), líklega til þess að byggja þessari út. Líklegt er þvi, að hann hafi lofað þýðingunni að fljóta, af því að hún hafi verið orðin almenn í kirkjusöng og vegna lagsins. Lagið fylgdi sálminum frá öndverðu í þýzkum sb.* Það er og í sb. HTh., bl. 101, og gr. NJesp., bls. 10 (og er þar sálmurinn sekvenzía, eins og i íslenzkum gr.). Lagið lifði þýðinguna hér á landi (pr. í ASæm. Leiðarv., bls. 57, PG. 1861, bls. 81).“
*Zahn I. bls. 546; sbr. Tucher II. bls. 362–3.
Sjá: PEÓl: „Upptök sálma og sálmalaga í Lútherskum sið á Íslandi.“ Árbók Háskóla Íslands háskólaárið 1923–1924. Fylgirit. Reykjavík 1924, bls. 103–104).   ↑ MINNA