Sungið við vígslu Barnaskóla Rv,

Yfir haustfold enn þá græna
algert skólahús vort rís,
opnar sína sali væna,
sér til handa vígslu kýs.

Fræðslan smárra, fögur iðja,
flutti í þennan nýja rann;
heilla skyldi húsi biðja
hver, sem barna framför ann.

Barnaskarans blítt með rómi,
borin fram af hjartans yl,
stígur bæn í hreinum hljómi
himinhæða Ijóssins til:
4, Þessi sala- kærust kynni,
komin þar sem erum nú,
sé af návist signuð þinni,
sannur Guð; — það bænheyr þú.
5, Hér þar námsins fyrstu fræin
falla í ungan hugar-reit,
geisla, dögg og gróðurblæinn,
Guð, frá himni þínum veit.

Virzt í blessun þú að þróa
það sem er í kærleik sáð,
og þess ávöxt öld lát fróa
ótalfalt af þinni náð.