Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Minni Ingólfs landnámsmannsFyrsta ljóðlína:Fyrr hafði frægan sið
Höfundur:Gísli (Gíslason) Brynjúlfsson
Heimild:Gísli Brynjúlfsson: Ljóðmæli. bls.213–214
Viðm.ártal:≈ 1875
Tímasetning:7. ág. 1874
Skýringar
Við þúsund ára hátíð Íslands í Kaupmannahöfn 7. ágúst 1874.
1. Fyrr hafði frægan siðfornmanna göfugt lið >sævar um slóð: norður fór langa leið, leiðar sem stjarnan heið lýsti þeim, skjölduð skeið >Skekkils um flóð!
2. Ein sat hún úti þar,eldjöklum faldin var, >fjallkonan frið! Naddodds og Garðars grund, glitruðu tár um hrund, beið eftir Flóka fund >frystin um hríð!
3. Ægileg öll í ver!uns hana festi sér >vinur óveill: landnáma mestan mann megum vel heita þann, fyrstur sem foldu vann >fastráðna heill!
4. Æ mun við Íslands byggðæðstur að frægð og dygð >Ingólfur einn! oss fyrir augu bar aldrei neinn meiri þar, skýgður hans skjómi var, >skjöldurinn hreinn!
5. Þú, fornmanns mikil myndmjallhvítan jökultind >stórvaxinn við ! minning þín mæt oss skal, meðan fjöll girða dal og fleytir vindur val >við jökulrið! |
