Lofn (Venus, Afrodite, Freyja) | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Lofn (Venus, Afrodite, Freyja)

Fyrsta ljóðlína:Nú er Lofn á lofti
bls.3–4
Viðm.ártal:≈ 1875
1.
Nú er Lofn á lofti
ljóma búin, skær,
sjálfum hugþekk Hrofti,
heilög ástamær!
Ljómar eins um alla tíð
yfír liðnum löngu mér
ljúf og himinblíð.
2.
Þú, sem veröld víða
vænleik skreytir mest,
þinn við bjarmann blíða
blessast lýðum flest,
gyðjan ástarhuga hlýs,
dásamleg, hin dýra
dóttir Auðartýs!
3.
Morgunstjarnan mæra,
mest er vinnur stríð,
fræg um foldu skæra,
fögur ár og síð!
Þú, sem veröld vekur líf,
kvöld sem morgna bjarma blíð
berð á hal og víf!
4.
Allr er heimur auður,
ef þinn ljóminn dvín,
litarlaus og dauður,
ljóss ef missir þín,
dísin heima, Mardöll mær,
sem að eins um land sem Iög
ljómar himinskær!
5.
Vanadís hin væna,
víða fræg, er æ
fegrar foldu græna,
frjóvgar lönd og sæ!
Aftanstjarnan unaðsskær
þinn er ljóma bárubliks
blessar sveinn og mær!
6.
Þínum lýt eg loga
ljúfum enn um sinn,
hátt við himinboga
hróður kveðum þinn,
Njarðar dóttir hýr og heið,
er að sælum sólarheim
sýndir títt mér leið!
7.
Hættum! Hvað skal segja?
Heims um alla tíð
mun þinn máttur, Freyja,
mestur ár og síð,
„meðan gumar girnast fljóð“
og lífs í streymir alið eld
æðum manna blóð!