Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Hvar er allt sem unni eg?Fyrsta ljóðlína:Hvar er allt, sem unni eg
Höfundur:Gísli (Gíslason) Brynjúlfsson
Heimild:Gísli Brynjúlfsson: Ljóðmæli. bls.376
Viðm.ártal:≈ 1875
1. Hvar er allt, sem unni eg,hvar er ásta gleði? einn eg ráfa um æviveg, er mér þungt í geði, alla staði auða lít eg, en hjartað stynur: hvar er meyjar mundin hvít? mey! þía saknar vinur.
2. Löngun sú, sem leiddi miglauf- að -skála þessum, mey! hví leiddi ei líka þig að laufgum blaða sessum? Enn eg finn að ástin mín á í kyrrð að þreyja, uns þó fjör og ævi dvín aldrei skal hún deyja.
3. Aftur líf og aftur fjörinn í hjarta streymir, burt er hrifin banaör, brjóstið eina geymir þína mynd, ó ! þú ert ei þá um æfí mína frá mér horfin, fagra mey fann eg ímynd þína.
4. Farðu burtu frá mér því,fúli dapri leiði, blessuð ástin byrjar ný, brosir sól í heiði. Ónýtir mér eigi þá ævidagar vóru, fyrst að guð mér gaf að sjá gæfublysin stóru.
5. Ojá, meyja, ann eg þérum aldurdaga mína; sælan þessi einstök er, aldrei skal hún dvína. Einn eg fer og ætla þín, unga mey! að leita, vona, að guð og gæfan mín gleði muni veita. |
