Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Alþingisrímur 4Alþingisrímur – fjórða ríma (Eldhúsdagsríma)Bálkur:Alþingisrímur
Fyrsta ljóðlína:Gígjan knúð skal hljóða há
Höfundur:Valdimar Ásmundsson
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Flokkur:Rímur
Skýringar
Talið er að Valdimar hafi lagt til efni rímnanna en fengið Guðmund skólaskáld til að yrkja þær.
1. Gígjan knúð skal hljóða há,hlusti fljóð, en syngi menn; Magnús prúða minnast á munu ljóðin aftur senn.
2. Fyrir stríðið fjárlagaflestir stika þingmenn djarft, af því víða aflaga ýmsum þykir fara margt.
3. Heyrast ópin æðihá,upp í rót er þingið fer; stjórnar sópa strompinn þá, strýkur sótið hver af sér.
4. Heyja frægir hamrammanhjörva slátt með sköllunum „eldhúsdaginn“ alræmdan; ekki er fátt á pöllunum.
5. Skúla nefni’ eg skjóma-Bör,skarpur gildur fullhugi, margri stefna eitur-ör oft hann vildi’ að Magnúsi.
6. Mikið féll á herðar hár,hafði skalla’ að framan þó; þótti á velli þrekinn, knár, þrautir allar gegnum smó.
7. Stoð hann þótti lýðs og lands,löngum bændum fylgdi vel; brast ei þrótt né þrekið hans, þótt hann ætti í vændum hel.
8. Óspar var á eigið fé,ættlands sjóðum hlífði mest; krónurnar lét karl í té, kærleik þjóðar mat hann best.
9. Erjur strangar átti hannáður forðum Magnús við; skjótt þó ganga’ á Skúla vann skarpa korða hretviðrið.
10. Þjóðin Skúla fylgdi fast,fjártjón skæðast beið hann þó; en á honum túlinn ekki brast, er af honum klæðin stjórnin dró.
11. Endurborinn í sér hannætlaði Skúla fógeta; kaupmenn vora hugðist hann hörðum múl að þrælbinda.
12. Ása móður á hann kvam,augun brunnu stór og grá, byrstur vóð í berserksham, brandarunnum móti þá.
13. Magnús slag hann þóttist þáþurfa’ að reyna’ af nýju við; varð Fjárlagavöllum á válegt fleina kafaldið.
14. Æddu góma eldflaugar,ýfðust brár á köppunum; sólir ljóma Sigmundar sýndust þrjár í höndunum.
15. Skúli lagði, Skúli hjó,skjóma braust út élið rammt; Magnús þagði, Magnús hló, makalaust hann varðist samt.
16. Fremst í brjósti fylkingarfram þar geystist Laugi knár; sá með þjósti brandinn bar, bragna treystist við hann fár.
17. Magnús prúða’ á móti rann,mælgin stúku’ á vörum óð; eldi spúði’ og eitri hann, eins og rjúki að klettum flóð.
18. Magnús hálfgert hikaði,hjarta raunir settust að. „Aldrei kálfar ofeldi aftur launa“, í hug hann kvað.
19. Einnig snjall þar atti flein,út er flóði mælskan rík, sá er allra mýkir mein manna og fljóða’ í Keflavík.
20. Magnús skjaldsvein Flensborg fráfékk, er gat þó lítt í þraut; hildi sjaldan háði sá, heima sat hann mest við „slöjd“.
21. Marga skeinu Magnús hlaut,mæki bjartan reiddi þó, sábeitt einatt örin þaut að hans svarta hjarna-mó.
22. Brynjan hörð þó hlífa vann;henni fylgdi kraftur sá, eigin gjörða engra hann ábyrgð skyldi borið fá.
23. Nokkuð þung í vöfum var,var þó honum sæmandi, andlitsþrunginn þá hann bar þetta konungs gersemi.
24. Vök hann átti að verjast í,var þó brynjan skjólið hans; þóttu hátt við Hildar gný harðar drynja grundir lands.
25. Svo var kallað samt, að þarsigri Magnús fengi náð; hrukku allar hetjurnar harða slagnum frá í bráð.
26. Þrýtur ljóðin, — líti þjóðlínur fáar mínar á. Flýtis-óðinn ýta fróð öldin má á kvöldin sjá. |
