Sálir á sölutorginu

Ekki, að mér sé útföl sálin –
af er það, sem forðum var:
fyrir gull og gersemar,
satan keypti sálirnar.
Leið þó yrðu eftirmálin.

Þær eru orðnar einkisvirði,
af því að hann hefir nú
markaðinum læst og lokað,
lyklinum á eldinn fleygt.
„Mammóni“ alt sitt úthald leigt,
Þjóðlönd öll og þeirra trú.

Iðjulaus, í óselt bú
upp er seztur. Leigan stærri
veltufénu, og hluta-hærri.

Rengirðu mig, svo reynir þú:
sálina þína í söng og kvæði,
sagna-snilld og dráttlist bæði,
ljá fyrir þóknun þessum múg.
Að þér hratt liann heimta gerði:
hvað þær jarðir stigu í verði?
Byrjaðir þú að ympra á ansi,
enga sæi hann þar brú.

Sál er orðin vöru-vansi,
Verst er gróða-flögun sú!