Ég skila því

Í danskri lautu litrík vorblóm anga
en ljómar sól af hafi, vængjum smáum
er stefnt í norður hátt á himni bláum.
Ég halda verð af stað í flugið langa

því fríður sveinn er fæddist nyrst við dranga
mig fósturjarðar sinnar bað að vitja
og engli peysuklæddum kveðju flytja;
ég kvaki þýtt við bjartan meyjar vanga.

Þótt langt sé heim í vorsins vænsta dal
og vísast sé að ratvísi mig bresti
er leiðarstjörnu skýla næturský

ég stúlku þína fljótur finna skal
– ef fjör og rödd fær enst í litlum þresti:
Listaskáld góða, skila skal eg því.