Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
UnnurFyrsta ljóðlína:Unnur er ljóðið
Höfundur:Sigurður Grímsson
Heimild:Sigurður Grímsson: Við langelda. Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1922
1. Unnur er ljóðiðlitverpt af harmi – Og Unnur er fljóðið með eldinn í barmi. Og sumar og angan um sólheitan vangann og seið undir hvarmi. 2. Hann hitti’ hana í draumier dagur var genginn. Þá lagði’ hann í glaumi sinn lífseld í strenginn. Hann vafði’ hana að hjarta um vorkvöldið bjarta. – Það vissi það enginn.
3. En draumur var liðinnmeð degi út í bláinn –. En eftir var sviðinn og eftir var þráin. Og Norðri kaldur söng nístandi galdur og næddi um skjáinn.
4. En sigrandi óð hann,sveinninn, mót straumnum, og öruggur stóð hann í ögrandi glaumnum. Með loga í barmi og lífsafl í armi, hann leitaði að draumnum.
5. Svo eygði hann fljóðiðmeð eldinn í barmi –. En fegursta ljóðið varð litverpt af harmi. Hún Unnur var fundin, en ást hennar bundin og álög und hvarmi. – –
6. Með dómsorð á tunguer dagurinn genginn – Hann lagði sína’ ungu lífsþrá í strenginn. Og þögult rann blóðið og þrek hans í ljóðið. – En það vissi enginn. –. |
