Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Eggert Jónsson frá MælifelliFyrsta ljóðlína:Haustkalda hrönn
Höfundur:Símon Dalaskáld Bjarnarson
bls.239–240
Viðm.ártal:≈ 1875
Tímasetning:1879
Skýringar
Prentað í Norðlingi 4. árg, 52 tbl. 11. okt. 1879 í minningu Eggerts.
1. Haustkalda hrönnhamast við strandirnar hvít eins og fönn grenjandi heldimmum hljómi. að hrímuðu blómi.
2. Fljótt upp á, frónflytur hún Eggerts nú lífdaga tjón framan af vindæstum vogi í veðranna sogi.
3. Móðurjörð má,mann þennan harma er fýstist að ljá henni mjög þjónustu þarfa, og þjóðhollur starfa.
4. Heimsbarna hól,hann sníkti ekkert um veraldarból, dulur með dagfari þjálu, og djúpvitra sálu.
5. Vandaði vel,verk bæði’ og orðin, með dularfullt þel, frábitinn gjálífsins glaumi og girndanna draumi.
6. Hagasta höndhugmynda djúpustu þjónaði önd. Allt var með efldustu krafta af alföður skapta.
7. Alt eins og hansætthringur fagur um byggðir vors lands þekktur að þrekinu rama og þjóðkunnum frama.
8. Alsæl hans önd,upp er nú svifin á friðarins Iönd, hátt ofar hafróti nauða heimi og dauða.
9. Hugsjúk og hrelldharma, sem ævidags nálægjast kveld faðir og móðirin mæra mög sinn ástkæra.
10. Systkinin sinnsárt harma bróður með tárvota kinn, unnustan harmar af hjarta, heitmeyjan bjarta.
11. Saknaðar sársjálfur Guð læknar og þerrar öll tár. Seinna hann samfundum meður sálirnar gleður. |
