Deprecated: pg_query(): Automatic fetching of PostgreSQL connection is deprecated in /var/www/bragi/ljod.php on line 28
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Faríseinn í hlutleysinuFyrsta ljóðlína:Kristur sagði kotalýð
Höfundur:Stephan G. Stephansson
bls.163
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1915
Kristur sagði kotalýð
kapítula úr sögu minni, sönnu næst á sinni tíð – síðan þá, í veröldinni allt sem dreif á ævidaga orðið hefir lengri saga. Vittu: eg er uppi enn, ætíð réttlát störf að vinna! Heiminn geta ei hrekkjamenn hremsað, vegna dyggða minna. Sérhvert boðorð utan á mig uppfyllt hengi’ – að minkunn-slá þig. Geipað hef’ eg fjas um frið, formælt þeim er styrjöld valda, af því eg stóð utan við – ef á vopni þurfti að halda hver á annan fjandinn fjáði, fékk það sá, er til mín náði. Ef við tveggja áflogin annar bað á þessir lundir: „Sel mér, kæri, kutann þinn karlinn á, sem liggur undir,“ hvernig má eg hlutlaus heita, honum ef eg skyldi neita? Ef hinn deyr þar af, er bert, í mér til hans var ei guttur. Eg gat ekki að því gert, að ’ann var svo fingrastuttur – vöru hef’ eg hverjum fala! Hvað við mig um not að tala? Mig, sem hef’, þar hjá eg sat: „Hættu!“ jafnt til beggja orgað — Það, að selja þeim sem gat Þörfum sínum náð og borgað, Fólska er mér til lasts að leggja — Ljúfast var mér gullið beggja! Yfirvöldum á ef lá almenning sín ráð að dylja löngum hef’ eg haldið þá hæst á lofti þjóðarvilja væri í horfi hugnun engin hjásetning við valdafenginn. Ef að kóngar hvísla að mér hvað fyrir mína þjóð skal gefa, drengskapinn eg dæmi af þér, dóninn, farir þú að efa: Mér sé leyfð, hjá lýðum jarðar, leynd á því, sem alla varðar. Fólksins traust skal til mín sett, trúað mínu ráðalagi. Af því sem eg engan rétt, ef hann stækkar mína hagi – óhegnt skal því ei, að gruna utanhafna samvizkuna! Innst í guðshús, æ og sí, áður rauk eg sjálfhælandi. Núna sest eg efstur í öndvegið í mínu landi – það er vorum högum hægra, hátíðlegra og stórum frægra. |