Þögul nóttin

Þögul nóttin þreytir aldrei þá sem unnast.
Þá er á svo margt að minnast,
mest er sælan þá að finnast.

Eilíf sæla er mér hver þinn andardráttur
og ýmist þungur, ýmist léttur
ástarkoss á varir réttur.

Hvítum, mjúkum, heitum, fögrum handleggjonum
vil ég heldur vafinn þínum
vera en hjá guði mínum.

Guð að sök mér gefur ei sem góðum manni
unun þó ég fremsta finni
í faðminum á dóttir sinni.