Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
BurtfararhugsunFyrsta ljóðlína:Æsku minnar unaðsdal
Höfundur:Brynjúlfur Jónsson frá Minna-Núpi
bls.101–102
Viðm.ártal:≈ 1875
Tímasetning:1870
Skýringar
Athugasemdir höfundar:
Ásmundur Benidiktsson flutti bú sitt 1870 frá Stóruvöllum i Bárðardal að Haga í Eystrihrepp, og fór Sprengisandsveg. Jón bróðir hans bjó eftir á Stóruvöllum. Þá er Ásmundur kom suður bað hann mig um kvæði þetta. „Efnið á að vera,“ sagði hann, „eins og þú ímyndar þér hugsun mína þá, er ég renndi síðast augum yfir dalinn; ef þú ert skáld ferðu nærri um hana“. Þá er hann sá kvæðið, þótti honum nærri farið. 1. Æsku minnar unaðsdalei má nokkuð fegra líta: Byrgir hlíðar bjarka-val, birtir sólin fljótið hvíta, sem í straumi líður léttum langs með blóma-völlum sléttum.
2. Ég í kærum dvaldi daldaga mína hér til alla; nú ég við hann skilja skal; — skil ég sjálfur í því valla: Sjálfviljugur sný ég héðan; — sárnauðugur þó ég kveð hann.
3. Yfir syrgðan æskudalaugunum til baka renna einusinni enn ég skal. Eitthvað sárt ég þykist kenna, — þar að kem ég engum orðum, — aldrei brá mér þannig forðum.
4. Sá, er til bjó sæludalsá, er skapti fjöll og grundir, veit míns höfuðs háratal, hans umráðum stend ég undir; hann mér veitir hugarþorið: héðan stíga þungá sporið.
5. Fegurstum á Fróni dalforsjá Drottins yfir vaki! bróður-land og bróður-sal bestur faðir að sér taki! , hann, er sakna’ eg mest af mönnum, mildur krýni heillum sönnum!
6. Blessi Drottinn Bárðardal,bjargföst meðan löndin standa! Launi Drottinn hrund og hal hjálpsemi og kærleiksanda! Vel sér Drottinn um oss alla; aldrei látum hugi falla! |
