Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Eikarlundurinn *Fyrsta ljóðlína:Eg gekk einn morgun árla
Höfundur:Páll Jónsson (Staðarhóls-Páll)
Viðm.ártal:≈ 1575
1. Eg gekk einn morgun árlaút að skemmta mér. Dagur gaf drengjum varla dýra birtu af sér. Framhjá fögrum lundi ferðast gerði eg þá, furðu fagur var sá.
2. Miðjum morgni nærrimundi eg aftur gá. Var þá hálfu hærri, eg horfði lundinn á. Laufið og greinir grænar greiddust út svo beint. Víst var veðrið hreint.
3. Dagmálastund án stríðuþeim stoltum lundi nær stóð eg þá beint með blíðu því blómstrin voru mér kær. Laufið og greinir grænar greiddust yfir mig út. Eg hafði ei harmasút.
4. Á hádegi lauf með listumþað leist mér grænt að sjá, með firna fögrum kvistum, furðu vænt að ná. Í öllum blóma sínum allur lundurinn stóð. Hans var hefðin góð.
5. Nóni nærri mundinálega veðrið hvasst, dálegur stormur dundi, dreifðist laufið fast, næfur og börkinn bæði burtu hafði með sér svo ei var meir efter.
6. Stofnar einir stóðu,þar studdist eikin við. Hvar eru þá greinir góðu er girntist fyrða lið? Í burtu sem mest þeir máttu, þess minnist hver eð veit, svo enginn eftir leit. |
